Festiwal Jazz Jantar to najstarszy na Wybrzeżu i jeden z najstarszych w Polsce festiwali jazzowych. Jego historia sięga lat 70. ubiegłego wieku. Jest ściśle powiązany z działalnością Klubu Studentów Wybrzeża Żak, którego spadkobiercą jest Klub Żak.
W tym roku odbywa się od 4-16 listopada.
Nie jest łatwo utrzymać równy poziom po odniesionym na samym początku kariery sukcesie, ale z pomocą kilku znanych przyjaciół, Robert Glasper Experiment dopisuje kolejne rozdziały do Black Radio, albumu, który zdobył mu nagrodę Grammy. Popisując się szerokim gronem zaproszonych gości, wśród których znajdują się: Common, Patrick Stump z Fall Out Boy, Brandy, Jill Scott, Dwele, Marsha Ambrosius, Anthony Hamilton, Faith Evans, Norah Jones, Snoop Dogg, Lupe Fiasco, Luke James, Emeli Sandé, Lalah Hathaway i Malcolm-Jamal Warner, Black Radio 2 z pewnością zaskoczy i zachwyci zarówno krytyków jak i fanów. Unikalna fuzja R&B, jazzu i hip-hopu odważnie prowadzi do granic gatunków, Glasper i jego muzyczna kohorta odsłaniają kuszące, nowe otchłanie, błyskotliwie kontrastujące z utworami poprzedniej płyty.
Ta płyta jest troszkę inna – wyjaśnia Glasper, Teksańczyk, urodzony w Houston – nie chciałem nagrywać dwa razy tej samej płyty. Chciałem podjąć świadomy wysiłek, by utrzymać napięcie i ducha pierwszej płyty, ale nie powtarzać jej brzmienia. Można było już dawno przewidzieć, biorąc pod uwagę jego muzyczne podróże, nadchodzące z Black Radio 2 to zmienne podejście. Był wychowany w środowisku, gdzie wciąż brzmiało Motown, R&B i gospel, przez matkę śpiewającą i grającą w kościele na pianinie, a w lokalnych klubach oddającą się pasji do jazzu i bluesa. Zanim ukończył 12 lat podążał jej śladem, grając na nabożeństwach i akompaniując jej w klubach w obrębie Houston. By doskonalić umiejętności zdobyte w domu, Glasper poszedł na Houston High School for the Performing Arts i New School University, pozwalając rosnącemu pociągowi do popu, hip-hopu i rocka wpływać na swoją wrażliwość muzyczną.
www.youtube.com/watch?v=e6NjqujEy1o
Przed upływem 2003 roku Glasper zajął miejsca w składach tak uznanych muzyków jak: Christian McBride, Kenny Garrett, Nicholas Payton, Terence Blanchard i Roy Hargrove. W dodatku, jego szacunek dla R&B i hip-hopu pozwolił mu stworzyć dodatkowe więzi w tych szczególnych światkach. Podążając za przykładem matki, jednocześnie grał jazz i występował w chałturach jako muzyk i dyrektor muzyczny u takich artystów jak Maxwell, yasiin bey, Q-Tip i Bilal. Było kwestią czasu, kiedy muzyk z tak ogromnym zasobem doświadczeń i talentu, zostanie artystą z prawdziwego zdarzenia. W tym samym roku wydał debiutancką płytę Mood w wytwórni Fresh Sound Records. Blue Note podpisała z nim kontrakt, zaraz po jego debiucie wydawniczym w 2005 roku – Canvas, po której nastąpiła In My Element w 2007 i Double-Booked w 2009 – jego pierwsza nominacja do Grammy, przez którą jego akustyczne Trio zostało zestawione z elektronicznym składem Experiment. Chociaż pierwsze albumy sięgały korzeniami do jazzu, było pewne, że doprawi muzyczny bigos innymi wpływami, ale w 2012 zdecydował się podać trzydaniowy obiad. Tego roku Black Radio została rzucona w wir krytyki. Zaproszenie do współpracy takich muzyków jak Erykah Badu, Bilal, Lupe Fiasco, Lalah Hathaway, Ledisi, Meshell Ndegeocello i yasiin bey, sprawiło, że praca nad płytą była serią jam session z artystami operującymi różnymi gatunkami, którzy zawarli przymierze z Glasperem, podczas jego działalności w przemyśle muzycznym. Każdy po prostu przychodził do studia i tworzyliśmy materiał na miejscu – mówi – tak nas niosło, nie myślałem o R&B.
www.youtube.com/watch?v=3-0JZlrk4xA
Black Radio zostało zaanonsowane przez takie media jak „Rolling Stone”, który napisał Glasper podąża bogatą ścieżką hip-hop jazzu i robi to dobrze, dodając w muzyce tak mądrej i zachęcającej dawka mainstreamu nie jest ukrytą próbą naśladownictwa, wydaje się raczej śmiałym planem. Utwór otwierający płytę, Ah Yeah z Chrisette Michele i Musiq Soulchild, wylądowały na listach przebojów w rozgłośniach całego kraju, czego następstwem było pojawienie się w Late Show With David Letterman, Tonight Show With Jay Leno i Late Night With Jimmy Fallon. Niewątpliwie wszystkie oczy zwróciły się na Glaspera i jego muzycznych braci, gdy Black Radio zdobyło nagrodę Grammy w 2013, w kategorii Best R&B Album.
Konsekwencją nagrody Grammy były oferty współpracy, kuszące wieloma nagrodami. Glasper odparł te pokusy i postanowił sam zostać kuratorem swojej następnej dźwiękowej wystawy, by osiągnąć pożądany efekt. „Black Radio” zyskało tyle miłości w świecie R&B, że podjąłem świadomą decyzję większego skoncentrowania się na piosenkach do tej płyty. To postanowienie skupiło wysiłki Glaspera na strukturze piosenek R&B i uwydatniło zarówno jego rolę jako pianisty jazzowego jak i reszty składu Robert Glasper Experiment – Caseya Benjamina na saksofonie i vocoderze, Derricka Hodge na basie i Marka Colenburga na bębnach. Z tym konceptem w głowie poprosił o pomoc znanych tekściarzy R&B. Wkrótce Glasper, członkowie Experiment oraz stadko zaproszonych wokalistów zagnieździli się w legendarnym studiu nagraniowym Westlake Studios w Los Angeles, by rzeźbić materiał do nowej płyty. Doskonałe rezultaty tej i następnych sesji w Los Angeles i Nowym Jorku można usłyszeć na 12 ścieżkach Black Radio 2.
Melodyjny portret ciągnącego się romansu przedstawiony przez błyskotliwy wokal supergwiazdy, wielokrotnego zdobywcy platyny Brandy’ego i nominowanego do Grammy autora tekstów Clauda Kelly (Bruno Mars, R Kelly, Michael Jackson), maluje się w otwierającym płytę What Are We Doing. Zdobywca Grammy Roc Nation z tekstem Andrea Martina (Melanie Fiona, Angie Stone, Monica) opowiada historie tęsknoty w namiętnym Yet To Find, a gloryfikowany artysta Anthony Hamilton użyźnia tą ścieżkę opatentowanym przez siebie stylem grit n’soul. Dla kontrastu, Dwele z Detroit wychwala pewność i zaufanie miłości, w upiększonym przez Rhodesa Worries, napisanym przez artystę Young Money i zdobywcę Grammy PJ Mortona (India.Arie, Maroon 5, Stevie Wonder).
Nawet z tak zacnym gronem autorów tekstów, Glasper jest na tyle mądry, by pozwolić zaproszonym gościom poszaleć zarówno za mikrofonem, jak i z długopisem. Rezultaty są doskonale zegzemplifikowane w otwierającym płytę utworze I Stand Alone, który został stworzony we współpracy Common i Patricka Stumpa oraz w głównym singlu Calls z udziałem Jilla Scotta, w którym Scott przekazuje historię metafizycznie romantycznego związku częściowo obrazując ją ilością odebranych telefonów na puszystym łożu sennych akordów pianina Glaspera. Hipnotyzująca, niezbyt szybka ścieżka Trust prowadzi świtę przez krystalicznie czysty wokal piosenkarki i autorki Marshy Ambrosius, która, jako uznany tekściarz na własnych prawach, napisała chociażby przebój Michaela Jacksona Butterflies. Na Black Radio 2 usłyszymy w przerwach melancholijne recytacje, przeplatane melanżem uznanego uczonego/autora afro-amerykańskiego Michaela Erica Dysona i śpiewaka gospel/kaznodzieję Johna P. Kee.
www.youtube.com/watch?v=OngT6IIvvkk
Poeta/aktor Malcolm-Jamal Warner dołożył do płyty spontaniczny i pełen treści wkład, gdy wpadł do studia i skończył pisząc i nagrywając dający do myślenia kawałek poezji do chwytającej za serce, symbolicznej aranżacji klejnotu Steviego Wondera Jesus Children Of America, w której występuje Lalah Hathaway, wokal wykorzystany już w Black Radio. Piosenka jest stylizowana na hołd ofiarom tragedii Sandy Hook z 2012 roku i ma osobiste znaczenie dla Glaspera. Po raz pierwszy grałem ten kawałek na żywo w ramach Stevie Wonder tribute, w dzień, kiedy zdarzyła się tragedia w Sandy Hook, – wspomina. – Wtedy dowiedziałem się także, że mój bliski przyjaciel stracił tam córkę, więc gdy wykonywaliśmy piosenkę Steviego, prawie się rozkleiłem. Trafiło to w czuły punkt, bo sam mam czteroletniego synka.
Oprócz siły rażenia gwiazdami Black Radio 2, kieruje także światło na godnych rozgłosu nowicjuszy: zwycięzcę BRIT, brytyjskiego artystę Emeli Sandé (Somebody Else) i nagrywającego dla Island Def Jam Luke’a Jamesa (Persevere wraz ze Snoop Doggiem i Lupe Fiasco). W wydaniu deluxe, oprócz oryginalnych 12 ścieżek, pojawiają się 4 dodatkowe: I Don’t Even Care z udziałem Jean Grae i Macy Gray, Big Girl Body z Erikiem Robersonem, My Everything z Bilal i Jazmine Sullivan, oraz instrumentalny cover klasyku Billego Withersa Lovely Day, na którym mówiony wstęp daje sam Withers, którego wizyta w studio w Los Angeles była całkowitą niespodzianką.
Black Radio 2 jest dalszym ciągiem przykładów znakomitych umiejętności muzycznych i producenckich Glaspera do wydobywania nieprzewidzianego z uznanego talentu gości, niezależnie od gatunków, w których się poruszają. To także niebywała wystawa nieustraszonego kompozytora jazzowego, który w zadziwiającym stylu pozwala całej gamie wpływów na przypływy i odpływy. Black Radio 2 służy jako znamienite konceptualne memo różnorodnych możliwości muzycznej współpracy i zacierania się granic. Dla Glaspera to zaledwie druga natura.
Muzycy jazzowi czują się coraz pewniej, gdy muzyka przemawia do nich osobiście – duma – myślę, że to bardzo ważne, by muzycy spijali soki z muzyki, która jest ścieżką dźwiękową ich życia. Jedyna szansa, by utrzymać coś przy życiu, to wyjąć to z kontekstu historii i pozwolić rosnąć i zmieniać się. Gdy się na to pozwoli, dzieją się takie rzeczy jak w „Black Radio 2”. Czarna muzyka to dom z wieloma pokojami. Czarni ludzie wynaleźli wiele powszechnie uwielbianych gatunków: Jazz, blues, gospel, R&B, rock, hip-hop i tak dalej. Staram się zajrzeć do każdego z tych pokojów. To moja rezydencja, nasza rezydencja. Nie muszę niczego wykluczać. To powiedziawszy, kto wie, gdzie teraz zajrzę.
ROBERT GLASPER EXPERIMENT
Sala Suwnicowa Klubu Żak | Gdańsk | Grunwaldzka 195/197
04.11.2014 | G. 20:00
Bilety: 90 zł, dostępne na eventim.pl.
