Kolejny podwójny album z kolekcji Empik Jazz Club prezentuje nagrania legendarnego brytyjskiego gitarzysty Johna McLaughlina.
JOHN McLAUGHLIN – legenda jazzowej gitary, współtwórca kultowych formacji The Mahavishnu Orchestra i Shakti, muzyk zespołów Milesa Davisa, Ala Di Meoli, Santany, Paco De Lucii i Alexisa Kornera. Kultowe dzisiaj formacje Return To Forever, Weather Report i autorska The Mahavishnu Orchestra stały się hasłami wokół których twórczość McLaughlina jest najważniejszą cezurą, a sam artysta postrzegany jest nie tylko jako genialny gitarzysta i kompozytor, ale przede wszystkim jako najszlachetniejszy, kreatywny innowator szeroko rozumianego jazzu ostatnich kilku dekad.
Pierwsze fascynacje gitarzysty związane były z brytyjskimi korzeniami bluesa oraz inspiracjami czerpanymi wprost z muzyki amerykańskiej, a nawet latynoskiej. McLaughlin zauroczony był w równym stopniu muzyką Muddy’ego Watersa, Big Billa Broonzy’ego i Leadbelly’ego, jak i wielkimi gitarzystami jazzu jak Django Reinhardt, Tal Farlow czy Jim Hall oraz konwencją muzyki Milesa Davisa i Johna Coltrane’a.
Tak rozległe źródła inspiracji znajdą później swe odniesienie w wielu projektach gitarzysty. Udział w muzyce Milesa Davisa („In A Silent Way’”, ,,Jack Johnson”, ,,Bitches Brew”) staje się dla McLaughlina nie tylko przepustką w świat jazzu, lecz także inspiracją dla własnych kompozycji. Z autorską grupą The Mahavishnu Orchestra upatruje w rodzącym się fusion jazzie szansy na wylansowanie własnej koncepcji muzyki. Kwartet Shakti przeniesie potem muzykę Johna „Mahavishnu” McLaughlina w świat hinduskiej ragi oraz egzotycznego instrumentarium. Jako autorskie projekty realizuje nagrania z Carlosem Santaną, Chickiem Coreą, Tonym Williamsem, Stanley’em Clarkiem i Jackiem Bruce’em.
W 1978 roku John McLaughlin odnajdzie się w diametralnie odmiennej konwencji: akustycznego, gitarowego trio zdominowanego rytmami flamenco, samby oraz latynoskiej stylistyki. Do swego pomysłu pozyska wspaniałych muzyków, takich jak: Paco de Lucia, Larry Coryell, a później Al Di Meola. Komercyjnym i artystycznym sukcesem okaże się album ,,Friday Night In San Francisco’’. Wspaniałe recenzje zbierają także koncerty i nagrania z hinduskim wirtuozem instrumentów perkusyjnych Trilokiem Gurtu. Natomiast w ciekawej roli pojawia się w grupie Electric 4th Dimension Band: gitarzysta powraca tutaj do koncepcji jazzu elektrycznego, tego znanego doskonale z okresu The Mahavishnu Orchestra, budując brzmienie zawieszone gdzieś między modern jazzema elektrycznym rockiem.
Także dzisiaj kariera brytyjskiego gitarzysty toczy się niezwykle konsekwentnym rytmem. Choć fascynował się bluesem i nowymi formami rocka, to estetyka ta okazała się dla McLaughlina zbyt ludyczna. Niemniej, takie pojmowanie sztuki stanowiło doskonałą trampolinę dla zainteresowania się światem awangardowego rocka i nowoczesnego jazzu. Może właśnie dlatego należy do najbardziej podziwianych twórców jazzu, a jego nazwisko wymienia się zawsze, gdy mowa o innowacjach ery jazz rocka oraz fusion epoki Milesa Davisa.
