Album “All The Unknown” ukazuje szeroko otwarty dźwiękowy świat możliwości kompozytorskich pianisty Erola Sarpa i producenta/inżyniera Lukasa Vogela, którzy od momentu powstania zespołu w 2012 roku tworzą swój nowoczesny i unikalny elektroniczny wir na preparowanym fortepianie. Bez potrzeby grania całości na żywo, ten nowy album pokazuje, że para ponownie zestawia stare i nowe, zapuszczając się dalej w elektroniczny kosmos uzbrojony w fortepian, samodzielnie zbudowaną mechanikę sterowaną komputerowo i nowe poczucie swobody.
Posłuchaj uważnie, a usłyszysz staromodne hip-hopowe beaty uwikłane w melodyjny fortepian lub poczujesz zimne techno spoglądające w przeszłość.
Chcieliśmy zostawić tą piękną, romantyczną, fortepianową muzykę za sobą – wyjaśnia Sarp, którego powinowactwo z taneczną muzyką nie zawsze miało wpływ na jego proces twórczy.
Motywy muzyki tanecznej, na “All The Unknown” dają delikatnie o sobie znać w nienagannie fakturowej palecie, która mimo wszystko wykorzystuje dźwięki wykreowane przy pomocy fortepianu. Te dźwięki i próbki są wyzwalane i zbierane za pomocą mechanizmów wbudowanych przez Vogela i umieszczone wewnątrz fortepianu, a następnie wyodrębnione, przetwarzane i ukształtowanej poza ich pierwotną tożsamością, tworząc rytmy i dźwięki. Połączenie tych organicznych fortepianowych dźwięków jest paliwem kreatywności Grandbrothers.
Sarp i Vogel spotkali się prawie dziesięć lat temu studiując inżynierię dźwięku i filmu w Düsseldorfie. Zaczęło się od fortepianowych umiejętności Sarpa, które Vogel przerabiał przy pomocy oprogramowania i mechanicznych urządzeń. Tak powstał Grandbrothers. Duet stał się znany za sprawą ich „czterorękiego” podejścia, łącząc emocje i melodyjną wrażliwość z inteligentną inżynierią. Duet zaczął koncertować w całej Europie, wyprzedając kluby i sale w filharmoniach.
Grandbrothers zadebiutował w 2015 roku albumem “Dilation”, po którym pojawił się majestatyczny “Open”; wirujący fuzją elektroniki i klasycznego fortepianu, który został wydany w 2017 nakładem City Slang. Dziś już nie mieszkają w Düsseldorfie, ciągle jednak spędzają dużo czasu na rozwijaniu pomysłów i produkcji. Ten nowy album idealnie dokumentuje ten proces.
Główną różnicą w stosunku do poprzednich albumów, jest to, że kiedyś wszystko musiało być zrobione w jednym momencie, na tym instrumencie – wyjaśnia Vogel. Ale teraz ta reguła nie obowiązuje. Zaczęliśmy komponować przy pomocy komputera, co możemy sięgać po więcej warstw. Ciekawi nas, jak daleko możemy się posunąć w elektronicznym kierunku. W mającym hip-hopowy posmak „Mourning Express”, para wykorzystuje taśmowy magnetofon, by osiągnąć klasyczne brzmienie. To brzmi jak próbkowany beat, ale to ciągle jest fortepian. Nie tylko eksperymentujemy z dźwiękiem fortepianu, ale również z innymi brzmieniami – wyjaśnia Sarp.
Kiedyś to zawsze byłem ja, siedzący przy fortepianie, ale teraz są trzy czy cztery partie, których nie byłbym wstanie zagrać na raz, bo jest za dużo nut – kontynuuje Sarp. To nie byłoby możliwe, bo mam tylko dziesięć palców. To nowe podejście otworzyło nowe światy i dało więcej możliwości do tworzenia muzyki.
