Şivan Perwer, Kayhan Kalhor to pierwsze ogłoszone gwiazdy tegorocznej edycji Festiwalu Skrzyżowanie Kultur, który odbędzie się od 21 do 27 września pod hasłem “Muzyczne świątynie”. Już ruszyła sprzedaż karnetów.
Kayhan Kalhor wielokrotnie nominowany do Grammy irański wirtuoz gry na kemancze – tradycyjnym perskim instrumencie strunowym oraz pochodzący z Turcji Şivan Perwer, jeden z najwybitniejszych śpiewaków Bliskiego Wschodu będą gwiazdami 11. Festiwalu Skrzyżowanie Kultur. Kayhan Kalhor i Şivan Perwer to artyści, którzy niosą nadzieję i wiarę w lepsze jutro. Tworzą swoje muzyczne świątynie wbrew prześladowaniom. Obaj musieli wyjechać ze swoich krajów, ale pozostali wierni tradycji.
Kayhan Kalhor mistrz gry na kemancze, multiinstrumentalista i kompozytor ma w dorobku trzy nominacje do Grammy, występy w Carnegie Hall oraz Lincoln Center. Współpracował z nowojorskimi filharmonikami, można go usłyszeć na ścieżce dźwiękowej z „Młodości stulatka” Coppoli. Studiował w Ottawie i Rzymie, przez długi czas mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Po latach spędzonych na Zachodzie powrócił do korzeni, do ojczystego Iranu.
Urodził się w 1963 roku w rodzinie persko- kurdyjskiej. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku siedmiu lat od gry na wiolonczeli. Już jako trzynastolatek zaczął współpracę z Irańską Narodową Orkiestrą Radiowo-Telewizyjną. W wieku siedemnastu lat przyłączył się do Shayda Ensemble z Chavosh Cultural Center, najbardziej prestiżowej organizacji muzycznej w Iranie, w tamtym okresie. Dziś jest uznawany za największego ambasadora perskiej sceny muzycznej, który kultywuje tradycje przodków, ale wychodzi też naprzeciw nowym artystycznym wyzwaniom – uwielbia improwizację, chętnie angażuje się w międzynarodowe projekty. Gdy bierze do ręki kemancze – słychać wszystko, co najbardziej charakterystyczne w muzyce perskiej, skłaniającej do kontemplacji i namysłu nad otaczającym światem.
Şivan Perwer porywa publiczność charyzmatyczną osobowością, emocjonalnym głosem i hipnotyczną muzyką. Podobno już jako dziecko był błagany o próbkę swojego talentu – starsi przekupywali go cukierkami, by zechciał dla nich zaśpiewać. Dziś jego głos jest najdonośniejszym wołaniem o wolność dla Kurdystanu. Jego zaangażowane politycznie teksty szczególną popularność zyskały w okresie kurdyjskich protestów przeciw irackim naciskom w 1972 roku. Kasety z muzyką Perwera Kurdowie przekazywali sobie, mimo ryzyka więzienia, a nawet kary śmierci. W ciągu ostatnich trzydziestu lat, jego muzyka stała się symbolem kurdyjskiej tożsamości, a wokół mocy jej działania urosły legendy. Jedna z nich mówi, że jeden z kurdyjskich wojowników o wolność, w obliczu operacji bez znieczulenia, zdecydował że poradzi sobie z bólem śpiewając pieśni Şivana.
