Jeden z najbardziej utalentowanych gitarzystów i producentów lat 70. i 80., frontman zespołu Raydio, Ray Parker Jr., został 2 519-tym artystą, który został wyróżniony gwiazdą sygnowaną jego nazwiskiem na hollywoodzkiej Ścianie Chwały.

Artysta rozpoczął swoją karierę muzyczną w szkole średniej, a w wieku 18 lat nawiązał współpracę ze Stevie Wonderem, który zaproponował mu występy podczas jego trasy koncertowej z zespołem The Rolling Stones w 1972 roku. Po gościnnym pojawieniu się na płytach takich muzyków, jak Marvin Gaye czy zespół Four Tops, w 1977 roku Parker podpisał kontrakt z wytwórnią Arista Records. Niedługo potem, wraz z Vincentem Bohnamem, Jerry’m Knightem i Arnellem Carmichaelem, założył zespół Raydio, grający głównie muzykę funkową i R&B. Pierwszym singlem grupy był utwór “Jack and Jill“, który promował ich debiutancki album “Raydio” i trafił na ósme miejsce amerykańskich list przebojów. Po wydaniu kolejnych numerów, takich jak np. “A Woman Needs Love” czy “Two Places at the Same Time“, Parker zaczął pisać i produkować utwory dla innych artystów, w tym m.in. dla zespołu New Edition, dla którego stworzył utwór “Mr. Telephone Man“.

W 1982 roku Parker zakończył współpracę ze swoją grupą i zaczął występować pod swoim nazwiskiem. Wydał wówczas takie single, jak “The Other Woman” z albumu o tym samym tytule oraz “I Still Can’t Get Over Loving You“, który promował jego drugą płytę studyjną pt. “Woman Out of Control” z 1983 roku. W kolejnym roku muzyk trafił na pierwsze miejsce światowych list przebojów (m.in. w Stanach Zjednoczonych, Belgii, Francji, Hiszpanii, Kanadzie czy w Republice Afryki Południowej) z przebojem “Ghostbusters“, który został także głównym utworem ze ścieżku dźwiękowej filmu komediowego pod tym samym tytułem. Komercyjny sukces numeru sprawił, że żadna kolejna propozycja od artysty (np. “Jamie” z krążka kompilacyjnego “Chartbusters” czy “Girls Are More Fun” z płyty “Sex and the Single Man“) nie dorównała w notowaniach singlowi z filmu o pogromcach duchów. Warto przypomnieć, że sam utwór posądzony został o plagiat piosenki zespołu Huey Lewis and the News “I Want a New Drug“, jednak konflikt między stronami został rozwiązany na drodze pozasądowej.

Po wydaniu kolejnych dwóch wydawnictw, “After Dark” w 1987 oraz “I Love You Like You Are” w 1991 roku, Parker postanowił zrobić sobie przerwę od nagrywania kolejnych albumów. Po piętnastoletniej ciszy,  w 2006 roku na rynku ukazała się nowa płyta artysty, zatytułowana “I’m Free“. W 2011 roku ukazał się jego ostatni album kompilacyjny pt. “S.O.U.L.“. Obecnie Parker gra koncerty po całym świecie, już 24 maja br. artysta zagra dla publiczności w San Francisco w hali Yoshi’s.