Tegoroczna edycja Festiwalu Jazz Jantar startuje 2 listopada koncertem kwartetu słynnego francuskiego trębacza, Erika Truffaza. Erik Truffaz 4tet zagra materiał ze swojej ostatniej płyty “El Tiempo De La Revolucion”.
SKŁAD:
• Erik Truffaz | trumpet
• Patrick Muller | keybords, piano
• Marcello Giuliani | bass
• Marc Erbetta | drums
W ciągu ostatnich kilku lat francuski trębacz Eric Truffaz zasłużenie wypracował sobie obok Nilsa Pettera Molvaera czy Buggee Wesseltoffta miano jednego z najciekawszych artystów kombinujących jazz z brzmieniami nowoczesnymi, od elektroniki i hip-hop przez muzykę etniczną po rock. Ta śmiałość zapewniła im wszystkim należną renomę, a Ericowi ponadto miejsce w pierwszym szeregu artystów wytwórni Blue Note. (…) Pojawienie się w międzyczasie szeregu następców, a z drugiej strony coraz lepsze i odważniejsze wyprawy w stronę jazzu i wykorzystania żywych instrumentów przez didżejów i innych muzyków przeróżnych nowych trendów, sprawiają, że muzyka Truffaz nie jest już tak unikatowa i nowatorska, jak była na przełomie dekady. [Piotr Lewandowski | Popupmusic.pl]
Brzmieniem swojej trąbki wzbudza szacunek. Jest odrębny. Prawda. Swoim amelodycznym podejściem na tle perfekcyjnie zharmonizowanego składu czasami drażni. Nie zmienia to faktu, że jego muzyka to dla mnie jeden z najczęstszych punktów odniesienia. Słuchając solówek Patricka Mullera na pianie można zrozumieć, co to znaczy frazować bez popisu i ze smakiem, a od perkusisty Marca Erbetty można się dowiedzieć, jak poddać się drum’n’bassowej inspiracji i zachować jazzowy charakter instrumentu. To nie cyrk i kuglarstwo pod publiczkę, to Francja elegancja. [Maciej Kozłowski | Tapczan.info | 17.02.2009]
Erik Truffaz tylko pozornie depcze po piętach Molvaerowi. Jego muzyka, choć nierzadko flirtująca z elektroniką, odznacza się większą dbałością o pracę sekcji rytmicznej oraz mniej uduchowionym podejściem do dźwięku, a jeżeli już, to jest to jazz zakonników lubiących sobie trochę wypić, aniżeli tych pogrążonych w modlitwie. (…) Truffaz potrafi zaczarować atmosferę snując senne wici równie umiejętnie, co Molvaer, by zaraz zaatakować kaskadą agresywnie szarpanych arpeggiów. Dobra płyta, by poszerzyć swoje jazzowe horyzonty o ciekawego artystę z dyskografią zapewniającą godziny dobrej muzyki na nadchodzącą jesień. [Danie Barnaś | nowamuzyka.pl | 6.09.2011]
Zespół od lat wykonuje utwory leżące na pograniczu jazzu, sięgając po rozwiązania stylistyczne muzyki klubowej, rockowej, czy popu. Sobotni koncert (Katowice, 27.04.2013) rozpoczęły kompozycje, w których dla trąbki Truffaza tło stanowiły niesamowite wariacje na pianinie elektrycznym i organach, grane z ekspresją przez znakomitego Patrica Mullera, któremu towarzyszyli tworzący sekcję rytmiczną: Marcello Giuliani na gitarze basowej oraz przezabawny Marc Erbett na perkusji (w połowie koncertu zdominował scenę bawiąc się samplerem, zniekształcając swój własny głos, szepcząc i mamrocząc do mikrofonu, tworząc ścianę zapętlonych dźwięków, których nie powstydziliby się na swoich koncertach artyści sceny tanecznej, jak choćby również francuski Daft Punk). Muzyka prezentowana podczas występu od kompozycji o zarysowanej rytmice i dynamice, stylistycznie oddalonych od głównego nurtu jazzu, stopniowo przechodziła w kierunku bardziej klasycznych, a zarazem spokojniejszych utworów, w których dominowała trąbka Truffaza, a akompaniament stanowiło pianino, nie zaś organy elektryczne. [Armen Chrobak | jazzarium.pl]
Eric Truffaz – francuski trębacz jazzowy. W wieku sześciu lat zaczął się uczyć grać pod opieką swojego ojca – również muzyka, a od ósmego roku życia występuje publicznie. W roku 1975 rozpoczął występy z René Estève. Rok później rzucił szkołę, by oddać się całkowicie muzyce – studiował fortepian. W 1980 spotkał Marca Erbettę i wspólnie założyli zespół Orange – grali połączenie funku i jazzu. Trzy lata później wstąpił do brazylijskiego zepołu Cruzeiro du sul, wraz z nim wystąpił między innymi w Montreux, a także nagrał 3 płyty. W tym czasie żyje głównie z udzielania lekcji gry na fortepianie.
W swoje trzydzieste urodziny Truffaz postanawia założyć własny zespół w skład którego wchodzą: Marcelo Giuliani na basie, Marc Erbetta, Pierre i Luc Vallet na fortepianie, a także Maurice Magnoni na saksofonie. W 1993 wygrywają nagrodę specjalną jury na konkursie La Défense de la ville de Paris. Koncertuje między innymi z raperami (Nya i Pierre Audeta). W roku 1995 w Awinionie po koncercie podchodzi do niego Habib Achour, którego 15 lat wcześniej uczył grać na fortepianie i proponuje współpracę. Dzięki niemu i pośrednictwu głównego producenta EMI ich płyta Out of Dream zostanie wydana przez Blue Note w 1997 roku (jako pierwsza w historii francuska grupa). Następnie muzycy wydają album The Dawn, a następnie Bending New Corners, którego promocję kończy koncert w Hali Olimpii w Paryżu w roku 2001. Następne albumy i przedsięwzięcia są dalszymi eksperymentami, zabawą konwencją (od jazzu po pop). Od 2002 Erik Truffaz Quartet występuje w nowym-starym składzie: Marc Erbetta, Marcello Guilliani, Patrick Muller – i tak jest, aż do dziś. Grają oni muzykę stanowiącą bardzo ciekawą kombinację jazzu, rocka, rapu, drum’n’bassu czy popu. Eric Truffaz to niewątpliwie bardzo ważny artysta na światowej scenie, tworzący nowe granice i standardy.
Wybrana dyskografia – Nina Valéria (1994) | Out of a Dream (1997) | The Dawn (1998) | Bending New Corners (1999) | Mantis (2001) | Tales Of The Lighthouse (2002) | The Walk of the Giant Turtle (2003) | Saloua (2005) | Face-à-face (2 CD Live + DVD) (2006) | Arkhangelsk (2007) | Benares (2008) | Mexico (2008) | Paris (2008) | In between (2010) | El Tiempo De La Revolucion (2012).
ERIK TRUFFAZ QUARTET | France.NOW
2.11.2013 | G. 21:00 | Polska Filharmonia Bałtycka (ulica Ołowianka 1)
BILETY: 70 zł | KUP BILET