inf./fot. prasowe
SWITCHBACK to nowy projekt muzyków rozpoznawalnych poprzez szerokie spektrum muzycznych tradycji i stylistyk, na których zbudowany jest ich język, i które stanowią punkt wyjścia do stworzenia osobistej wypowiedzi. Zespół zagra w składzie: Mars Williams – tenor, alto, soprano, sopranino – saxophones, Wacław Zimpel – bass, alto, b -clarinets, tarogato, Hilliard Greene – double bass, Klaus Kugel – drums.
Mars Williams -jest wybitnym amerykańskim saksofonistą i kompozytorem, który w swojej twórczości z łatwością przechodzi z free jazzu do funku, hip-hopu czy rocka. Pomimo licznych tras koncertowych z Liquid Soul i The Psychodelic Furs, jest bardzo aktywny na undergroundowej scenie chicagowskich improwizatorów. Williams nagrywał z The Psychedelic Furs, Billy Idol, Massacre, Fred Frith, Bill Laswell, Ministry, Power Station, Die Warzau, The Waitresses, Kiki Dee, Pete Cosey, Billy Squier, DJ Logic, Wayne Kramer, John Scoffield, Charlie Hunter, Kurt Elling, The Mission UK, Swollen Monkeys, Mike Clark, Gerry Garcia, Naked Raygun, Friendly Fires, The Untouchables, Blow Monkeys, MC5, oraz większością znaczących postaci chicagowskiej i nowojorskiej sceny.
John Zorn mówi o Williamsie jako o jednym z nielicznych prawdziwych saksofonistów, który przedefiniował znaczenie tego instrumentu.
Klaus Kugel niemiecki perkusista. Jest jednym z ważniejszych głosów europejskiego jazzu. Zwrócił uwagę międzynarodowej publiczności i krytyki, przez niezwykłe projekty, w których udział brali m.in. Petras Vysniauskas, Karl Berger, Tomasz Stańko, Charlie Mariano, Kent Carter, Theo Jörgensmann, Kenny Wheeler, Vyacheslav Ganelin, Bobo Stenson, Glen Moore, Steve Swell, Sabir Mateen, Robert Dick, Peter Evans, Perry Robinson, Arkady Shilkloper, Sirone, Burton Greene, Hilliard Greene, Vijay Iyer, Charles Gayle, John Lindberg, Herb Robertson, Matthew Shipp, William Parker, Bobby Few, Roy Campbell, Jemeel Moondoc. Kugel pojawia się w wielu różnych kontekstach, łącząc nowoczesne podejście do grania na perkusji z wieloma muzycznymi tradycjami.
Hilliard Greene-jest jednym z najbardziej znaczących kontrabasistów nowojorskich. Green współpracował z Jimmy Scottem, pracując jako dyrektor muzyczny jego zespołów. Występował również z Cecilem Taylorem w jego grupie Phtongos.
Green również występował i/lub nagrywał z całą plejadą wybitnych takich jak: Gloria Lynne, Jon Hendricks, Grady Tate, Marlene Ver Planck, Jacky Terrasson, Karl Berger, The Inkspots, Rashied Ali, Leroy Jenkins, Erik Friedlander, Vanessa Rubin, Yoron Israel, Cindy Blackman, Electric Symphony, Charles Gayle, Jack Walrath, Don Pullen, Dave Douglas, Bobby Watson, Greg Osby, Kenny Barron, Joanne Brackeen, Carla Cook, Josh Roseman, John Hicks, Village Vanguard Orchestra, Eddie Gale, Bobby Few, Sabir Mateen, Perry Robinson, Frank Lacy, Roy Campbell Jr., Perry Robinson, Lenore Raphael, Barry Altschul, Steve Swell, Petras Vysniauskas, Vijay Iyer, Matana Roberts, Billy Bang, Jason Moran, David Berger, Carnival Skin, Carnival Cruise Lines and The Jazz Expressions.
Wacław Zimpel – to klasycznie wykształcony klarnecista oraz kompozytor, obecnie jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystów na światowej scenie muzyki improwizowanej. Największe inspiracje czerpie z sakralnej i rytualnej muzyki różnych kultur. W swoich kompozycjach często odnosi się do dawnych kompozytorów tworząc swoiste, współczesne polemiki lub komentarze muzycznych tradycji. Jest liderem dwóch zespołów, Hera oraz międzynarodowego Undivided, współtworzy Resonance, orkiestrę Kena Vandermarka. Współpracuje również z: Hamidem Drakiem, Joe McPhee, Mikołajem Trzaską, Michaelem Zerangiem, Klausem Kugelem, Christianem Ramondem, Ghiridarem Udupą, Stevem Swellem, Bobbym Few, Markiem Tokarem czy Perrym Robinsonem.
„Polski kompozytor i klarnecista Wacław Zimpel jest jednym z najbardziej obiecujących muzyków z europejskiego kontynentu”. – Eyal Hareuveni (All About Jazz, USA)
„Nazwisko Zimpla wpisuje się w listę europejskich jazzmanów takich jak, Surman, Sclavis czy Trovesi, którzy dali nowe życie klarnetowi basowemu, kontynuując tradycję Dolphy’ego”. – Francesco Martinelli (PointOfDeparture, USA)