2. lutego 2013 roku o godzinie 20.00 w Poznaniu w klubie Blue Note Jazz Club wystąpi Gregoire Maret Quartet.
Gregoire Maret urodził się w 1975 roku w Genewie, a na harmonijce zaczął grać w wieku 17 lat. Dzieciństwo wypełniły mu różne wpływy muzyczne pochodzące od urodzonej w Harlemie matki i ojca – Szwajcara, miejscowego muzyka jazzowego.Po ukończeniu prestiżowego Conservatoire Superieur de Musique de Geneve, Gregoire zdecydował się na wyjazd do Nowego Jorku, aby tam kontynuować studia na New School University. I jak sam uważa, była to najważniejsza decyzja w jego życiu.
Obecnie Maret uważany jest za jednego z najlepszych harmonijkarzy na świecie – wypracował swoje własne brzmienie, a uniwersalny styl pozwala mu doskonale odnajdywać się w różnych gatunkach muzycznych. Często porównywany jest do legend – Tootsa Thielemansa i Steviego Wandera, a sam Maret grał między Youssn’Dour, Georgem Bensonem, Cassandrą Wilson…
W 2005 roku, Gregoire dołączył do Pat Metheny Group, razem z nimi otrzymał nagrodę Grammy w kategorii Best Contemporary Jazz Album. Został wyróżniony przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Jazzowych tytułem „Muzyk Roku”. Po otrzymaniu Grammy, Maret przez dwa lata grał w zespole Markusa Millera i okazjonalnie w grupie Herbiego Hancocka. W najważniejszym w jazzowym świecie rankingu magazynu Down Beat. Gregoire Maret w 2008 roku został uznany za największą wschodzącą gwiazdę, natomiast w 2012 uznano go za najlepszego harmonijkarza. W maju 2010 roku Gregoire Maret wystąpił z Eltonem Johnem i Stingiem na koncercie na rzecz ochrony lasów deszczowych.
13 maja 2013 ukazał się pierwszy solowy album Mareta, na którym gościnnie wystąpili między innymi: wokalistka Cassandra Wilson, basista Marcus Miller, gitarzyści Raul Midón, Mark Kibble i Alvin Chea z Take 6 oraz legenda harmonijki – Toots Thielemans.
Federico Gonzalez Peña
Urodził się w 1966 roku w Montevideo w Urugwaju. Gdy miał zaledwie dwa lata zainteresował się instrumentami perkusyjnymi, a w wieku czterech lat, po przeprowadzce z rodzicami do Buenos Aires, zaczął grać na perkusji. Wkrótce potem zainteresował się grą na fortepianie, a to głównie za sprawą swojej babki – pianistki i organistki. Zaczął się uczyć gry na instrumencie i po trzech latach został uczniem renomowanego argentyńskiego pianisty Antonio de Raco. Zawodowa kariera Federico zaczęła się, gdy miał zaledwie 15 lat i pracował jako muzyk sesyjny w popularnym studiu nagraniowym. Dzięki temu miał okazję grać z najlepszymi argentyńskimi muzykami i zdobyć doświadczenie w różnych stylach muzycznych.
Gdy miał 17 lat wyjechał do USA i rozpoczął studia na Berkele College of Music. Ale po roku przeprowadził się do Waszyngtonu i zaczął grać w lokalnych zespołach. Wtedy spotkał Me’shell N’DegeOcello – słynnego sonwritera, rapera, basistę i wokalistę. I tak zaczęła się trwająca ponad 20 lat współpraca, która zaowocowała wieloma koncertami, nagraniami na nagrodzonych i nominowanych do Grammy albumach, udziałem w światowych trasach koncertowych. Peña pracował do tej pory między innymi z takimi muzykami jak, Roy Hargrove, Chaka Khan, Cassandra Wilson, Marcus Miller, SMV (Stanley Clarke, Marcus Miller & Victor Wooten).
Clarence Penn
Ma opinię perkusisty, który w doskonały sposób potrafi zagrać każdy rodzaj muzyki. Występował i nagrywał między innymi z Betty Carter, Ellisem Marsalisem, Wyntonem Marsalisem, Jacky Terrassonem, Robertą Flack, Dizzym Gilespie, Dianne Reeves, Cyrusem Chestnutem, Stephenem Scottem, Steps Ahead, Mikem Sternem and Rachel Z.
Perkusją zainteresował się jeszcze jako dziecko, za sprawą…sąsiada.
– Grał na perkusji i codziennie, gdy wracałem ze szkoły, słyszałem go jak ćwiczył – wspomina Penn.
Penn uczył się gry w prestiżowej Interlochen Arts Academy i planował swoją przyszłość jako instrumentalista klasyczny, jednak zdecydował się porzucić formalne ograniczenia na rzecz swobody wykonawczej.
– Ważne jest, że inni wykonawcy znają moją elastyczność, wrażliwość I profesjonalizm – przyznaje Penn. – Zawsze bardzo serio traktuję to, co robię.
W 1996 roku niezależna wytwórnia Criss Cross wydała pierwszy album z Clarencem Pennem jako liderem – „Penn’s Landing”. Został uznany przez krytyków New York Timesa jako jedna z najlepszych jazzowych płyt roku. W 2001 roku wydał kolejny album nagrany dla Cross Cross – „Play-Penn”, a rok później pierwszą płytę dla Universal/Polygram – „Saomaye”. Po dziesięciu latach przerwy pracuje nad dwoma albumami – jednym w całości autorskim, i drugim – dedykowanym Theloniousowi Monkowi.
Robert Kubiszyn
Kontrabasista, gitarzysta basowy, kompozytor, aranżer, producent muzyczny, studiował na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie wirtuoza kontrabasu prof. Jacka Niedzieli. W swojej dyskografii posiada ponad 70 płyt z różnymi wykonawcami. Na stałe gra z Grzegorzem Turnauem; Anną Marią Jopek; Dorotą Miśkiewicz, Henrykiem Miśkiewiczem i Markiem Napiórkowskim.
Wśród muzyków, z którymi współpracuje bądź współpracował są m.in.: Adam Pierończyk, Gregoire Maret, Janusz Muniak, Zbigniew Namysłowski, Dean Brown, Jon Herrington, Jarosław Śmietana, Antymos Apostolis, Jacek Królik, Krzysztof Herdzin, Maria Schneider (z orkiestrą Krzysztofa Herdzina), Michał Tokaj, Gary Husband, Cezary Konrad, Krzysztof Zawadzki, Walk Away, Ewa Bem, Urszula Dudziak, Natalia Kukulska, Kuba Badach, Grzegorz Karnas. Wziął udział w szeregu projektów z Anną Marią Jopek: Pat Metheny & Anna Maria Jopek Upojenie, Niebo z gościnnym udziałem Mino Cinelu, koncert z Oscarem Castronevesem, trasa ID z udziałem Mino Cinelu i Dhafera Youseffa, koncert African Moods z udziałem Richarda Bony i Dhafera Youseffa.
W roku 2010 ukazał się jego pierwszy solowy album zatytuowany ‘Before Sunrise’ wydany przez Proa Records i Universal Music.
