Jesienna szaruga za oknami, melancholia nie przeszkadzają, aby uczestniczyć w tak koncertowym październiku w Pardon, To Tu. Od wielu miesięcy jest to miejsce, które skupia najlepszych muzyków jazzowych, raczy swoich klientów wysublimowanym gustem. Czy jesteście gotowi na kolejny koncertowy miesiąc w wykonaniu klubu? Zapraszamy.

  • Koncert „THE THING [Gustafsson/Nilssen-Love/Flaten]”, Nd. 06.10.2013, godz. 20:30

The Thing rozpoczęła działalność w lutym 2000 roku podczas serii koncertów i sesji nagraniowych w Sztokholmie. Jej członkowie są doskonale znani na scenie jazzowej. Wystarczy tylko wspomnieć ich współpracę z Peterem Broetzmannem, Kenem Vandermarkiem, Joe McPhee, Paul Lovensem czy Barry Guy’em. Obecnie, obok Atomic, jest uznawana za najciekawszy skandynawski zespół grający muzykę improwizowaną. Ich muzyka wywodzi się z tradycji niemieckiego, brytyjskiego i amerykańskiego free jazzu lat sześćdziesiątych, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości Dona Cherry’ego, który przez wiele lat mieszkał w Sztokholmie.

W repertuarze grupy są rzadziej grywane kompozycje Cherry’ego, które powstały podczas jego pobytu w Szwecji. Wszystkie do tej pory wydane płyty The Thing („The Thing”, „Action Jazz”, „Live At Bla”, „Garage”, The Thing with Joe McPhee and Cato Salsa Experience „Sounds Like A Sandwich”, Two Bands And A Legend „I See You Baby” były znakomicie przyjęte zarówno przez krytyków, jak i fanów, a jak pisał krytyk All About Jazz: „koncerty tych trzech znakomitych improwizatorów są niesamowitą mieszanką tradycji, awangardy, energii i szaleństwa.

Ingebrigt Håker Flaten – basista, kompozytor i improwizator norweski. Ukończył konserwatorium w Trondheim, gdzie będąc studentem poznał Paal’a Nilssen-Love’a i Havarda Wiika i założył swój pierwszy profesjonalny zespół – kwartet Element. Z Paalem tworzy od tego czasu najsłynniejszą europejską sekcję rytmiczną. Głównym polem jego muzycznej aktywności są zespoły Atomic, The Thing, kwintet z Jeffem Parkerem i Davem Rempisem, współtworzy także inne projekty: Free Fall, The Electrics, The Outskirts, Dave Rempis Percussion Quartet, Scorch Trio, Trinity, IPA, Daniel Levin Trio.

Mats Gustafsson – urodzony w 1964 roku, jeden z najbardziej twórczych saksofonistów w Europie. Początkowo prowadził zespoły, w składzie których występowała czołówka improwizatorów skandynawskich. Od 1990 większość czasu spędza w Chicago, występując i nagrywając z najlepszymi przedstawicielami tamyejszej sceny free jazzu, jak: Hamid Drake, Ken Vandermark, Barry Guy, Steve Lacy. Jest współzałożycielem takich znakomitych grup, jak: The AALY Trio, Peter Brötzmann Tentet, Gush, The Thing.

Paal Nilssen-Love – perkusista, kompozytor i improwizator. Bez wątpienie najważniejszy perkusista szeroko pojętej europejskiej sceny freejazzowej ostatnich lat i jeden z najbardziej kreatywnych norweskich muzyków młodego pokolenia, występuje i nagrywa wraz z Kenem Vandermarkiem, Davem Rempisem, Fredem Lonberg-Holmem, Sabirem Mateenem, Bobby Bradfordem, Jimem O’Rourke, Terrym Ex, Thurstonem Moorem, Peterem Brötzmannem (Chicago Tenten), Evanem Parkerem, Matsem Gustafssonem (The Thing).Johnem Butcherem, Jebem Bishopem, Stenem Sandellem, Joe McPhee i Toshinori Kondo. Lider własnego kwartetu TownOrchestraHouse. Koncertuje i nagrywa także solo. Właściciel oficyny wydawniczej PNL Records.

Pardon Koncerty

  • Koncert “Radek Nowicki / Michał Miśkiewicz”, Wt. 08.10.2013, godz. 20:30, wstęp 15 pln

Jesteśmy podekscytowani, ze na początku października wystąpią na naszej scenie dwie ważne postacie polskiego jazzu – saksofonista Radek Nowicki oraz perkusista, bliski współpracownik Marcina Wasilewskiego i Tomasza Stańki – Michał Miśkiewicz.

Radek Nowicki – saksofonista tenorowy i sopranowy; Absolwent Wydziału Jazzu w Szkole Muzycznej II st. im. Fryderyka Chopina w Warszawie i Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. Laureat Montecarlo Jazz Soloist Competition. Współtwórca płyty „Pathfinder” Nowicki/Święs/Frankiewicz TRIO, nominowanej do nagrody Akademii Fonograficznej „Fryderyk” w kategorii jazzowy album roku 2012. Lider RNQ (Radek Nowicki Quartet).

Jako sideman, współpracował z wieloma wybitnymi postaciami polskiej sceny jazzowej i rozrywkowej: Kazimierzem Jonkiszem, Zbigniewem Namysłowskim (Big Band) z Januszem Skowronem, Grażyną Auguścik, Tomaszem Stańko (w projekcie Peyotl realizowanym z Andrzejem Smolikiem) , Michałem Tokajem, Grzegorzem Karnasem, Agą Zaryan, Zbigniewem Wegehauptem, Jerzym Małkiem, Pawłem Kaczmarczykiem, Rei Ceballo, Andrzejem Smolikiem. Występował m.in na :London Jazz Festival, Baku Jazz Festival, Warsaw Summer Jazz Days, Jazz Jamboree Festival , Chopin i jego Europa, Bielska Jesień Jazzowa, Bielska Zadymka Jazzowa, Sibiu Jazz Festival, Bordeux Jazz Festival, 12 Points Jazz Festival (Dublin), Jazzy Colors Jazz Festival (Paryż).

Michał Miśkiewicz – urodził się 23 maja 1977 roku. W wieku lat 13 rozpoczął naukę gry na perkusji. Trzy lata później zadebiutował na scenie jazzowej w kwartecie legendy polskiego jazzu – Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego; z nim nagrał swoją pierwszą płytę.

W ciągu niespełna kilku lat występował już z niemal całą czołówką polskiego jazzu nagrywając przeszło 20 płyt; warto wspomnieć takie postaci jak: Tomasz Szukalski, Henryk Miśkiewicz, Leszek Możdżer, Wojciech Karolak, Robert i Wojtek Majewscy, Janusz Muniak, Michał Urbaniak, Piotr Wojtasik, Zbigniew Namysłowski. Michał miał również okazję zetknąć się z największymi nazwiskami światowego jazzu. Brał udział w sesji nagraniowej wraz z Busterem Williamsem i Billy Harperem. Ponadto występował na Festiwalu Warsaw Summer Jazz Days ’96 z Dino Saluzzim, a w roku 1997 grał w kwartecie saksofonisty Arthura Blythe’a na Sopot Molo Jazz Festiwal. W 1998r. występował z Joe Lovano na Międzynarodowym Festiwalu Jazz Jamboree.

Wydarzeniem roku 2001 było nagranie płyty „Soul Of Things” dla ECM-u w Kwartecie Stańki. Miało to miejsce w Oslo w słynnym ‘Rainbow Studio’ z udziałem producenta Manfreda Eichera. W lutym 2004 roku miała miejsce premiera kolejnego krążka Kwartetu Stańki dla ECM-u „Suspended Night”, a w roku 2006 – płyty „Lontano”. Kolejne nagrania zrealizowane dla ECM’u to „Trio”(2005), „January” (2008) oraz „Faithful” (2011). Płyty te zostały nagrane w trio wspólnie z Marcinem Wasilewskim i Sławomirem Kurkiewiczem i odniosły duży sukces zarówno wśród słuchaczy, jak i krytyki międzynarodowej.

  • Koncert „HOKEI [Bukowski / Ziołek / Pop / Nikiforow]”, Sb. 12.10.2013, godz. 20:30, wstęp 20 pln

Tegoroczną płytę “Don’t Go” zespołu Hokei zaliczamy do tych, które trzeba koniecznie mieć, słuchać i podziwiać – zdecydowanie jedna z najlepszych, które w tym roku ujrzały światło dzienne. Nic dziwnego, ponieważ Hokei łączy szkoły rock in opposition, noise, kraut, oraz post rock. W związku z tym jest to oczywiste, że naszym marzeniem było, aby “Hokei” (Bukowski / Nikiforow / Pop / Ziołek) zagrał na naszej scenie.

HOKEI – założony w 2012 roku przez Piotrka Bukowskiego (Stwory, Xenony, Duży Jack) warszawsko-bydgoski zespół, skupiający muzyków takich zespołów jak Ed Wood, Stara Rzeka, Alameda Trio, Pictrorial Candi, Tien’ Lai, Innercity Ensamble szturmem zdobył publiczność i szybko zdobył renomę jednego z najlepszych zespołów koncertowych w Polsce. Hokei łączy szkoły rock in opposition, noise, kraut, oraz post rock, i jeśli wciąż to niewiele mówiące hasła, trzeba zaufać bo kwartet z niezwykłą precyzją i energią eksploruje pogranicza gitarowo-perkusyjnego eksperymentu.

Hokei został wyróżniony przez portal Pitchfork i znalazł sie w tegorocznym zestawieniu Highlight of Polish Underground autorstwa Jean Pelly.

HOKEI w składzie: Piotr Bukowski – gitara, Igor Nikoforow– perkusja, voc, synth, Tomek Pop – perkusja, Kuba Ziołek – bas, voc, synth

  • Koncert “Wovoka [Chabiera / Rzepka / Rogiński / Szpura]”, Nd. 13.10.2013, godz. 20:30, wstęp 20 pln

Po ich znakomitym koncercie / premierze płyty “Trees Against The Sky” na początku sierpnia na BarKa bardzo się cieszymy ze ponownie do nas zawitają – z nowym materiałem. Już niebawem wystąpi na naszej scenie zespoł “Wovoka”! Zapraszamy!

Zespół Wovoka to muzyczny hołd złożony zapomnianym kulturom transowym. Założony w 2012 roku nazwę zaczerpnął od wielkiego Indianina, mistyka i twórcy “Ghost Dance”. Źródłem twórczości zespołu jest znalezienie łącznika pomiędzy typowym składem rock n rollowym a praźródłem tej muzyki. Stylistycznie miesza się tu blues z muzyka indian, muzyka psychodeliczna z muzyką ludojadów z Paupi Nowej Gwineii bo wierząc w jeden korzeń łączący całą zaangażowaną muzykę, zespół zwraca się do kultur pierwotnych z pytaniem o muzykę współczesną.

Aktualnie zespół wydal płytę z utworami gospel w swojej aranżacji , która ukazała się początek sierpnia 2013 pod tytułem “Trees Against The Sky” i która jest dostępna tez w naszym sklepiku muzycznym w “Pardon, To Tu”.

Skład: Mewa Chabiera – wokal, Raphael Rogiński – gitara, Paweł Szpura – perkusja, Ola Rzepka – organy

  • Wieczór filmowy: „Deluzja”, „Wstręt” (Nowy Sezon w Pardon, To Tu), Pn. 24.20.2013, godz. 20:00, wstęp wolny!

Program nadchodzącego wieczoru celebruje szkołę łódzką. Jako pierwszy, wcześniej nie pokazywany w Warszawie, zobaczymy film pt.: “Deluzja” 2013, 16’41 – reż. Marta Giec; zdj. Michał Kudła; muz. Jacek Mazurkiewicz; wys. Aleksandra Talacha,

a następnie po krótkiej przerwie:

“Wstręt” 1965, 104 min. – reż. Roman Polański; zdj. Gilbert Taylor; muz. Chico Hamilton; wys.: Cathérine Deneuve (Carol Ledoux), Yvonne Furneaux (Hélène Ledoux), Ian Hendrey (Michael).

Opisy: DELUZJA (Fałszywe przekonanie na temat otoczenia zewnętrznego lub własnego stanu. Takim przekonaniom towarzyszy silne poczucie realności przeżywanych fikcji.) Bohaterka filmu to młoda kobieta pogrążona w obłędzie… Jej dzień to na pozór zwykła codzienność, ale po wejrzeniu w głąb chorego umysłu okazuje się wycieńczającą walką z towarzyszącymi jej krok w krok demonami. Autorką tego filmu jest Marta Giec – absolwentka Filmoznawstwa i Wiedzy o Nowych Mediach na UŁ oraz Montażu Filmowego w PWSFTviT. Z WSSiP współpracuje od 2011 roku w charakterze montażystki. Jej pasją jest awangarda filmowa, kino gatunku oraz wideoklip, co znajduje odzwierciedlenie w jej pracy twórczej. Prezentuje klipy na 3 różnych źródłach (youtube, prywatna strona internetowa oraz vimeo). Wraz z siostrą Małgorzatą tworzy niezależną grupę filmotwórczą sVHS Independent Film Group.

WSTRĘT W londyńskim mieszkaniu żyją dwie siostry ekstrawertyczna Helen (Yvonne Furneaux) i introwertyczna Carol (Catherine Deneuve). Helen otwarta na nowe znajomości, utrzymuje bliskie kontakty z żonatym mężczyzną Michaelem (Ian Hendry) i, jak można przypuszczać, prowadzi bogate życie towarzyskie. Natomiast Carol jest osobą bojaźliwą, zamkniętą w sobie, obawiającą się ludzi (szczególnie mężczyzn) i otoczenia. Carol wychodzi z domu jedynie do pracy, a i tam zdaje się być nieobecna.

Gdy Helen i jej kochanek wyjeżdżają, osamotniona siostra traci panowanie nad sobą. Zamyka się w domu, gdzie całkowita izolacja wywołuje u niej rozwój natręctw, obsesji i lęków. Carol nocami miewa seksualne koszmary, przez co opętuje ją fobia wszechobecnego zagrożenia. Zabija każdego, kto chce się do niej zbliżyć, widząc w nim potencjalne niebezpieczeństwo. “Wstręt” to precyzyjne, chłodne studium obłędu, opisujące mroczne sfery ludzkiej psychiki. Ponadto dzięki zamknięciu akcji w czterech ścianach mieszkania, Polański uzyskał charakter klaustrofobiczny, co z kolej zwiększa wyobrażenie izolacji i strachu przed nią. Mroczny nastrój filmu rozwija muzyka, mającą charakter jedynie akustycznej zabawy dźwiękami wody, zegara, drzwi, itp. Odgłosy te przeplatane są umiejętnie z przerażającą ciszą – Patt/ FilmWeb

  • Koncert „Matthew Shipp & Marcin Masecki”, Wt. 15.10.2013, godz. 20:30, wstęp 30 pln

Uznawany za “św. Gralla” jazzu i muzyki współczesnej pianista i kompozytor Matthew Shipp zagra na scenie Pardon, To Tu, wraz Marcinem Maseckim, który od kilku lat nazywany jest nadzieją polskiej muzyki. Szczególności temu wieczorowi nadaje fakt, że będzie to polska premiera płyty Matthew Shippa „Piano Sutras” i płyty Marcina Maseckigo „Scarlatti”.

Matthew Shipp to czołowa postać nowej generacji gigantów jazzu, jednym z najbardziej uznanych pianistów jazzowych w historii gatunku. Kreując własną, unikatową stylistykę instrumentu, pozostaje jednym z niewielu w świecie jazzu muzyków tej rangi. Shipp jest muzykiem bezustannie eksperymentującym tak z materią jak i formą swej muzyki. W swojej muzycznej podróży realizuje różnorodne projekty, od solowych, poprzez duety, tria po kwartety. Od końca lat 90. Shipp pojawia się w coraz to nowych kontekstach, jako muzyk prezentujący się w postmainstreamowej manierze (nagrania jego kwartetu), czy też obecnie przede wszystkim jako muzyk, który zabrał głos podczas procesu twórczego nowej muzyki, powstającej ze splotu muzyki współczesnej, niejednokrotnie eksperymentalnej, elektronicznej oraz improwizowanej. Od pewnego czasu oprócz akustycznego fortepianu ponownie sięgnął po Fender Rhodes’a, nie obce stały mu się też syntezatory. W tym czasie zmienił się też nieco język wypowiedzi Shippa. Od kilku lat jego pianistyka to już nie tylko posttaylorowskie klastery, ale sięganie do całego wachlarza środków wyrazu, od bebopu począwszy, a na współczesnej awangardzie skończywszy.

Marcin Masecki – jedna z barwniejszych postaci stołecznej sceny niezależnej, pianista, kompozytor, absolwent prestiżowej uczelni Berklee College of Music w Bostonie, laureat wielu nagród, m.in. pierwszego miejsca na Międzynarodowym Konkursie Pianistów Jazzowych w Moskwie 2005, oraz Grand Prix w Jazz Hoeilaart w Brukseli. Oprócz rozległej działalności solowej prowadzi własny sekstet jazzowy “Profesjonalizm”, jest członkiem międzynarodowego i ponadgatunkowego zespołu PARISTETRIS, oraz jest dyrektorem pierwszej edycji Warszawskiej Orkiestry Rozrywkowej. Jego najnowszy projekt to POLONEZY – 10-osobowa orkiestra dęta grająca polonezy jego autorstwa. Równoległą pasją Maseckiego jest muzyka klasyczna, którą lubi prezentować w nietypowy sposób i w nietypowych miejscach. Jego interpretacje charakteryzują się frapującymi detalami: płytę “Die Kunst der Fuge” J.S. Bacha nagrał za pomocą dyktafonu kasetowego, a ostatnie Sonaty Beethovena gra w stoperach i nausznikach by zbliżyć się do stanu umysłu głuchego kompozytora..

  • Koncert „Spinifex” [NL] (T.Klein / J. Stadhouders / G. Almeida / P. Moser) & Special Guest Piotr Damasiewicz, Wt. 22.10.2013, godz. 20:30, wstęp 20 pln.

W październiku na naszej scenie pierwszy raz będziemy gościć zespól z Holandii. Ich muzyka to skrzyżowanie freejazz’u, jazzcore, math z silnymi groove’ami, mocną improwizacją, psycho-rhytmami i ekstremalną dynamiką. Specjalnym gościem ich trasy koncertowej i tego wieczoru będzie znakomity trębacz, zdobywca Fryderyka 2013 – Piotr Damasiewicz.

Tobias Klein – alto saxophone, Jasper Stadhouders – guitar, Goncalo Almeida – bass, Philipp Moser – drums.

Jednym z założycieli Spinifex jest Tobias Klein, saksofonista altowy, klarnecista basowy i kompozytor. Kładzie on nacisk głównie na muzykę improwizowaną i współczesny jazz, wzbogacony o jego studia nad żywą elektroniką i technikami pochodzącymi z Afryki, Europy Wschodniej i muzyki azjatyckiej. Obok niego jest bardzo kreatywny perkusista jazzowy, Philipp Moser. To również najlepszy perkusista metalowy w Holandii. Intensywnie koncertował z awangardowym zespołem metalowym Cilice (Włosiennice).
Jasper Stadhouders jest aktywnym członkiem międzynarodowego kręgu muzyki improwizowanej. Jest współzałożycielem zespołu Cactus Truck i Stadhouders / Govaert / De Trio Joode, działa również jako sideman w różnych projektach improwizowanych.
Portugalski bass wirtuoz, kompozytor i artysta wizualny Gonçalo Almeida pracował w różnych projektach, które wahają się od nowoczesnego jazzu, Freejazz do jazzcore. Tylko niektóre z jego zespołów to: Lama, Albatre i Heinz Karlhausen & Diatonics.

Piotr Damasiewicz studiował na akademiach muzycznych we Wrocławiu, Bydgoszczy i Katowicach. Kompozytor, trębacz, multiinstrumentalista, aktywista. W swojej twórczości, w zależności od charakterystyki danego projektu, sięga zarówno do języka jazzu kierując się głównie w stronę idei free, jak i tradycji europejskiej muzyki klasycznej, aż po osiągnięcia muzyki najnowszej, w tym europejskiej muzyki improwizowanej, sound artu, elektroakustycznej improwizacji, czy performansu. Założyciel muzycznej asocjacji „Music According To Art?” (MATA), prezentującej artystów poszukujących alternatywnych rozwiązań w sztuce. Artysta jest laureatem konkursu kompozytorskiego im. Krzysztofa Komedy, nagrody kulturalnej ‘Warto’ przyznawanej przez Gazetę Wyborczą, oraz dwukrotnym nominantem Wrocławskiej Nagrody Muzycznej. Damasiewicz ma okazję prezentować swoją twórczość zarówno w swoich autorskich projektach: Power Of The Horns, Mnemotaksja, Hadrons, jak i w tych, których jest współautorem: ImproGraphic, VeNN Circles, Art Escape Quintet, First Exit.

  • Koncert „Torque Trio” (Strycharski / Knudsen / Schuster), Śr. 23.10.2013, godz. 20:30, wstęp 20 pln

Torque Trio – intrygujące trio jazzowe czerpiące z bałkańskiej tradycji, jazzu, freeimprov i muzyki współczesnej. Bardzo mocno skoncentrowane na wyrazistych i nieraz złożonych kompozycjach uwalnia zarazem niezwykłe, mniej znane terytoria improwizacji. Muzyka tego tria tętni szaleństwem, bawi się obsesją ale też smakuje się w subtelności i wrażliwości. Tu nie ma chłodu, jest ogień i lód.

Bardzo mocnym aspektem zespołu jest samo instrumentarium – flety proste, kontrabas i perkusja, które daje niesamowitą homogeniczność a zarazem pozwala na kulturowe i kontekstowe odniesienia których próżno szukać w innych, tradycyjnych jazzowych składach. Taki mały muzyczny kosmos, bez granic i barier, skupiony jednak w trzech akustycznych instrumentach. Koncert w Pardon, To Tu to premiera tego międzynarodowego zespołu. Materiał skomponowany przez Dominika Strycharskiego uzupełniony będzie dwoma kompozycjami legendarnego Thomasa Chapina, z jego ostatniej płyty wydanej za życia, którego to utwory doskonale uzupełniają koncepcję Torque Trio.

Dominik Strycharski – flety, kompozycja, Kenneth Knudsen – kontrabas, Valentin Schuster – perkusja

Dominik Strycharski (ur. 1975) – polski kompozytor, flecista prosty, wokalista, improwizator, performer i publicysta. Gra i komponuje współczesny jazz, w wielu elektrycznych i akustycznych odsłonach, muzykę współczesną, elektroniczną, teatralną, posthiphop, noise a także różne odmiany improwizowanej muzyki, we własnych zespołach Pulsarus, Organic Panic oraz DKS Trio. Zajmuje się także współczesnymi odmianami wokalistyki oraz jako jeden z niewielu w Polsce nowoczesnymi fletami prostymi.

  • Koncert „King of the Bees”, Nd. 27.10.2013, godz. 20:30, wstęp 20 pln

Od swojego powstania w maju 2011 “King of Bees” uważane jest za twórcze połączenie indie, folku i muzyki popularnej. Trio z Saarbrücken oferuje niekonwencjonalne rozwiązania i bogactwo pomysłów, które przekracza granice indie-folk zabawy. W chwytliwych, zużytych melodiach, często zmieniających się instrumentach, takich jak kurant lub zabawkowa harmonijka, ich piosenki przetwarzają się w ciasnych dźwiękach, sprawiając, że doświadczamy kameralności koncertowej.

W skład zespołu wchodzą Johannes Becker, Moritz Hertel i Martin Schwarz.

  • Koncert “Clayton Thomas / Christian Marien / Gerard Lebik), Pn. 28.10.2013, godz. 20:30, wstęp 20 pln

Berlińsko-Wrocławski projekt zainicjowany przez saksofonistę Gerarda Lebika nawiązujący do takich gatunków jak Free Improv, Free Jazz, EIA. Kooperację muzyków cechuje wyjątkowy sposób narracji muzycznej oparty na kolektywnej wolnej improwizacji eksplorującej tak obszary muzyki diatonicznej, jak i nowatorskie poszukiwania w kontekście sonorystyki wykorzystującej rozszerzone techniki gry na instrumentach akustycznych.

Clayton Thomas kontrabasista, kompozytor i performer, grający także na instrumentach elektronicznych. Urodził się w Sydney w 1976 ale od kilku lat mieszka w Berlinie. Uczeń Wilbera Morrisa i Petera Kowalda. Niezwykle aktywny na europejskiej scenie jazzowej. Współtwórca wielu grup grających jazz i free improv. Koncertował i nagrywał m.in. z Kenem Vandermarkiem, Paulem Lovensem, Peterem Brotzmannem, Sonny Simmonsem, Evanem Parkerem, Anthea Caddym, Andre Vidą, Stevem Heatherrm, Magda Mayas, Chrisem Heenanem, Matthiasem Mullerem, Manon-Liu Winter, Hannes Loeschel, Sherif and Christine Sehnaoui, Franzem Hautzingerem, Mikołajem Trzaską i The Ex.

Christian Marien studiował muzykę w Amsterdamie i Berlinie. Od 2000 roku mieszka w Berlinie i jest częścią wielu projektów (Superimpose, The Astronomical Unit, Computerband, Miss Platnum), wydawaje płyty pod na etykietą takich labeli jak “Leo-records” lub “Jazzwerkstatt” , występował w całej Europie i Stanach Zjednoczonych. Kładzie szczególny nacisk na współpracę z tancerzami, aktorami i malarzami łącząc muzykę z innymi formami ekspresji artystycznej, zwłaszcza w ramach projektu “Ritsche, Zast & Marien”

Gerard Lebik (1980) tworzy dźwięk i muzykę przez improwizację, notacje muzyczną oraz manipulowanie materiałem dźwiękowym stosując media akustyczne i elektroniczne takie jak : saksofon, klarnet kontraltowy, generatory fal akustycznych, obiekty elektroakustyczne, video feedback, software. W 2007 ukończył Wrocławską Akademię Muzyczną. Zaczynając od muzyki klasycznej przez jazz, free improvisation dociera do muzyki eksperymentalnej, sound artu i noise’u. Współpracował i występował: Eryck Abecassis, Kazuhisa Uchihashi, Rob Mazurek, Keith Rowe, Brian Labycz,Hernani Faustino, Gabriel Ferrnandini, Noritaka Tanaka, Bettina Wenzel, hans w koch, Joker Nies, Jaimie Branch, Anton Hatwich, Marc Riordan, Sebastian Meissner, Paweł Janicki.

  • Koncert “TOM TRIO [Dąbrowski / Davidsen / Mogensen]”, Wt. 29.10.2013, godz. 20:30, wstęp 20 pln

“TOM TRIO”, to tytuł pierwszej płyty Tomasza Dąbrowskiego jako lidera, i zarazem nazwa zespołu. W jego skład wchodzą dwaj Duńscy muzycy: Nils Bo Davidsen na kontrabasie i Anders Mogensen na perkusji. Muzyka “TOM TRIO” to wyjątkowa mieszanka Słowiańskich i Skandynawskich osobowości wyrażanych przez długie linie melodyczne, oryginalne brzmienie, i nadzwyczajne wyczucie przestrzeni w muzyce. Album ukazał się we wrześniu 2012, nakładem znanej Duńskiej wytwórni – ILK Records.
Płyta spotkała się z fenomenalnym przyjęciem w Europie, USA oraz Japonii, a Tomasz Dąbrowski dzięki niej otrzymał nominację do FRYDERYKA 2013 w kategorii “Debiut Roku, Muzyka Jazzowa”

Album “TOM TRIO”, zawiera 11 kompozycji napisanych przez Dąbrowskiego. Większość z nich w formie piosenek bez tekstu. Niektóre, jak np. „7 Days to Go”, opierają się na mocnej linii melodycznej, kiedy inne wyrażają prostotę zawartą w „powyginanej” formie – “Wave”.
Dąbrowski jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od kilku lat mieszka w Danii, tam jako pierwszy Polak w historii, otrzymał tytuł Jazzowego Muzyka Roku na wyspie Fyn,przyznawanego przez Związek Muzyków Jazzowych – Foreningen Af Fynske Jazzmusikere, przez okres ostatnich kilku lat, TD miał okazję współpracować z wieloma Polskimi artystami, m.in: Andrzej Jagodziński, Maciej Obara, Marek Kądziela, Grzech Piotrowski, Wojciech Pulcyn; zespołami ShockolaD+PL, OFF QUARTET i Hunger Pangs. Pracował z najznakomitszymi artystami Skandynawskiej sceny jazzowej, m.in. Kresten Osgood, Frederik Lundin, Jacob Anderskov, Óskar Guðjónsson, Daníel Friðrik Böðvarsson, Thomas Franck, Kasper Tranberg, The Copenhagen Art Ensemble, Lotte Anker, Peter Bruun, Andreas Lang, Richard Andersson, Simon Krabs, oraz Kasper Tom Christiansen.

  • Pardon, To Tu i PopUpMusic prezentują koncert Steve’a Gunn’a, Śr. 30.10.2013, godz. 20:30, wstęp. 20 pln

W trakcie swojej blisko piętnastoletniej kariery wydał wiele płyt – solo, w duecie i z różnymi zespołami – za każdym razem zbierając pozytywne recenzje. Albumy nagrane z grupą GHQ i długoletnim współpracownikiem perkusistą Johnem Truscinskim stanowią kamienie milowe współczesnej awangardowej muzyki gitarowej. Dzięki licznym zagranicznym koncertom muzyka Gunna zdobyła sobie oddanych fanów na całym świecie. Aktualnie artysta występuje ze swoim trio oraz wspiera rodaka z Filadelfii, Kurta Vile’a, jako gitarzysta w jego zespole The Violators. 30 października Steve Gunn wystąpi na pierwszym i jedynym koncercie w Polsce.

Przekopując nagrania Basho, Bulla, Chapmana i Sharrocka, jak też innych gigantów instrumentów strunowych i sesji nagraniowych, Steve konsekwentnie przeobrażał swe inspiracje w wyjątkowy, wirtuozerski strumień świadomości. Przyjaźni się i współpracuje z takimi artystami jak Tom Carter, Meg Baird, Michael Chapman i kiedyś Jack Rose – zdaniem niektórych jest jednym z najciekawszych gitarzystów kontynuujących drogę przedwcześnie zmarłego Rose’a. Znajomości te wniosły dodatkowy impuls do zdyscyplinowanej ewolucji dyskursywnego, zdekonstruowanego bluesowego brzmienia, zarazem transcendentnego, jak i metodycznego, które stało się znakiem rozpoznawczym Gunna. Uważni słuchacze dostrzegą w regularnie rozwijających się utworach wpływy bluesa z Delty Mississipi i Piedmontu, szalonego free jazzu i psychodelii, jak też muzyki Gnawa i karnatyckiej.

Boerum Palace, solowe arcydzieło Gunna z 2009 roku, udowodniło, że artysta wspiął się na szczyt songwriterstwa. Steve zaczął więcej śpiewać, osiągając mistrzostwo porównywalne z jego gitarową techniką. Jego uznane nagrania w duecie z Truscinskim, Sand City (2010) i Ocean Parkway (2012), ugruntowały jego pozycję na firmamencie gitarowych muzyków, zarówno dawnych, jak i obecnych. Na tych wydawnictwach słychać zamiłowanie Gunna do wytyczania muzycznych tras, które prowadzą przez miasta i dzikie bezdroża. Teksty artysty są nie tyle opisowe, co wręcz materialne: sugestywna, rytmiczna siła jego narracji i doboru słów ma niemal cielesne oddziaływanie na słuchaczy. Utwory Steve’a przypominają okręty odkrywców, otwarte na techniczne poprawki i tętniące życiem przez ciągłe improwizacyjne permutacje.

Time Off (2013), wydany nakładem Paradise of Bachelors, to jego pierwszy album w roli lidera trio, w którego skład wchodzą jego długoletni przyjaciele John Truscinski (perkusja) i Justin Tripp (bas). To także płyta, na której porywający głos Steve’a słychać częściej niż kiedykolwiek przedtem. Teksty to mgliste szkice i historie o przyjaciołach, znajomych i mieszkańcach jego okolicy na Brooklynie, a formuła trio pozwala przenieść kompozycje w nowe, świetliste wymiary. To Gunn u szczytu formy, komponujący swoje najbardziej chwytliwe melodie i teksty, jednocześnie wyjątkowe i głęboko zanurzone w regionalnych i awangardowych tradycjach.

“It’s impossible to just talk about Steve. He’s too good! He’s so good, just listen to him. (…) I just want to listen to him. (…) Just from growing up with “roots music” (so to speak) and just kind of immediately seeing something that was real and totally pure, no gimmicks. Add to that a solid vocal and some melodies with traces of folk and the delta blues, sure, but also, I dunno, like the Meat Puppets maybe. But he takes it further, and on his own terms, and all the while it sounds old, and new, and timeless. Dude’s a head, what can I say? It made me want to be a part of it myself.” – Kurt Vile dla Pitchfork Magazine