„Da Vinci” to kolejne wcielenie skrzypka i kompozytora Tomasza Chyły, jednego z najciekawszych objawień polskiej sceny jazzowej ostatnich lat. Tak jak tytuł trzeciego studyjnego albumu jego kwintetu odnosi się do renesansowego malarza, architekta, matematyka, geologa i… muzyka, tak i w środku mamy do czynienia z połączeniem różnych technik wykonawczych, kompozytorskich i estetyk.
Materiał z albumu „Da Vinci” stanowi zwartą, skomponowaną formę materiału, co świadczy o nieustannym rozwoju artystycznym, kwintetu. Bodźcem do powstania nowego materiału jest osoba Leonarda da Vinci – geniusza i legendy, jego fascynacja człowiekiem, światem, ale też nieokiełznana i nieposkromiona ciekawość, poparta nieustannym dążeniem do doskonałości. Jako erudyta i osoba niezliczonych talentów stanowi więc z jednej strony inspirację, z drugiej – wyzwanie. Bazując na tych przesłankach, nowy album – opiera się właśnie na jego osobie, jako głównej i tytułowej inspiracji. Na jednym ze spotkań prasowych Piotr Metz porównał działalność artystyczną Tomka do wszechstronności Leonadra da Vinci, właśnie stąd tytuł i pomysł na kolejną płytę.
Na albumie znajduje się szereg różnorodnych muzycznych koncepcji, przybliżających impresje tego, w jaki sposób działać może wszechstronny umysł. Muzyka do albumu „Da Vinci” stanowi połączenie, jazzu, rocka, tzw. contemporarymusic oraz nawet muzyki chóralnej. Do udziału w projekcie zaproszono zespół wokalny Art’ n’ Voices, którego członkiem jest Tomasz Chyła.
Po „Eternal Entropy” i „Circlesongs” zespół debiutuje w nowym składzie – poza liderem i silną sekcją rytmiczną (Sławek Koryzno i Konrad Żołnierek) nowością jest laureat nagrody Fryderyki, trębacz Emil Miszk i intrygująco rozwijający się gitarzysta Krzysztof Hadrych. Wszystkie kompozycje na albumie pokazują, jak mocne piętno odcisnęli na tym albumie.
„The Ritual”, w którym niespodziewanie pojawia się żeński skład zespołu Art’n’Voices, to utwór mistyczny, oparty o miarowe uderzenia w gong, którego kulminacja prezentuje klimat niemalże jak z „Dziadów” Mickiewicza. Kwintet czujnie bada w tym utworze granice muzyki współczesnej oraz minimalizmu, momentami wchodząc w mocny riff oddający ducha tej kompozycji.
W utworze można doszukiwać się pewnego rodzaju symbolizmu, polegającego na nieustannym przekraczaniu granic pomiędzy sacrum a profanum. W kompozycji ukazane zostały rytuały przejścia, które wiążą się z decydującymi momentami życia. Rytułały, które momentami stawiają artystę jako postać najwyższą, który poprzez sztukę decyduję o stanach emocji jej odbiorców.
„The Ritual” brzmi raz orkiestralnie, raz bardzo oszczędnie, eksponuje melodie i ciekawe motywy albo zagłębia się w sonoryzm. Muzycy są otwarci na poszukiwania, co owocuje utworem ukazujący, nową perspektywę Chyły i jego zespołu.
