Ella Fitzgerald była mistrzynią w każdym formacie muzycznym, ale było coś szczególnie zachwycającego w jej duetach z fortepianem. Stało się to jasne, kiedy pianista Ellis Larkins został po raz pierwszy zaproszony do współpracy przy jej albumie z 1950 roku, “Ella Sings Gershwin”.
„Larkins powiedział, że głęboko wierzy, że sam akompaniament fortepianowy najlepiej posłuży niezwykłym talentom tej wokalistki,” – napisał NPR w 2008 roku. „Ona po prostu uwielbiała śpiewać z Ellisem,” powiedział producent Milt Gabler w 1990 roku.
Rezultatem była subtelność wokalistyki jazzowej lat 50., pokazując że trzyoktawowy głos Fitzgerald brzmi równie zjawisko bez żadnych ozdobników.
Album z utworami Gershwina osiągnął taki sukces, że w 1954 roku Fitzgerald nagrała z Larkinsem kolejny album na głos i fortepian, “Songs In A Mellow Mood“, zawierający różne kultowe standardy Great American Songbook. Fitzgerald odniosła ogromny sukces dzięki charakterystycznej serii bogatych, orkiestrowych wydawnictw Song Book, ale w trakcie swojej długiej i znakomitej kariery od czasu do czasu wracała do intymnej formy głosu i fortepianu. Uwzględniła też duety z fortepianem odpowiednio na wydanym w 1956 roku “Ella Fitzgerald Sings The Cole Porter Song Book”, w 1957 roku — “Ella Fitzgerald Sings The Duke Ellington Song Book” oraz w 1960 roku — “Ella Fitzgerald Sings Songs From Let No Man Write My Epitaph”, zawierający utwory z filmu, w którym pojawiła się jako pianistka i wokalistka, który był jej trzecim pełnym albumem, któremu towarzyszył tylko fortepian, tym razem w osobie Paula Smitha. W 1964 roku wykonała porywającą interpretację utworu „Somewhere In The Night” z pianistą Tommym Flanaganem na żywo na Riwierze Francuskiej, który został później wydany na płycie live z 1964 roku, “Ella at Juan-Les-Pins”. Ostatnią ważną współpracą Fitzgerald z pianistą było wydawnictwo Ella i Oscar, duet z 1975 roku z czczonym Oscarem Petersonem, z którym współpracowała przez ponad dwie dekady.
Po raz pierwszy wszystkie wspaniałe kolaboracje Fitzgerald z pianistami, które ukazały się w wytwórniach Decca, Verve i Pablo, zostały zebrane jako “The Complete Piano Duets” i zostaną wydane 20 marca jako 2CD oraz w wersji cyfrowej przez Verve Records/UMe. Podwójny album zawiera szczegółowe opisy przygotowane przez znanego autora i krytyka muzycznego, Willa Friedwalda.
Wydawnictwo “The Complete Piano Duets” prezentuje każdy z utworów w kolejności chronologicznej, w której został nagrany, tworząc miniaturowy przegląd twórczości Fitzgerald z różnych okresów. Można posłuchać jej wczesnych sesji z Larkinsem („Someone To Watch Over Me,” „But Not For Me,” „I’ve Got a Crush On You”) lub kiedy z Paulem Smithem grają Cole’a Portera („Miss Otis Regrets”), czy muzyki z dramatu kryminalnego z 1960 roku, Let No Man Write My Epitaph („Black Coffee,” „Angel Eyes,” „I Cried For You”), wpaść na jej francuski koncert z Tommym Flanaganem z 1964 roku („Somewhere In The Night”) czy ponownie zasłuchać się w duetach z Oscarem Petersonem z 1975 roku z trzeciego etapu jej kariery („Mean to Me,” „How Long Has This Been Going On?,” „April In Paris”).
Jak czytamy w opisie Friedwalda:
„Fitzgerald była tak znakomita we wszystkim — szczególnie w scatach i swingach — że miały one tendencję do przyćmiewania jej śpiewu balladowego. Jednak, jak pokazuje każdy z 43 utworów wydanych w tej kolekcji, Ella Fitzgerald była niezrównaną wykonawczynią piosenek miłosnych, a ballad w szczególności. Podobnie jak jej najbliżsi znajomi artyści, Louis Armstrong, Frank Sinatra, Nat King Cole i Billie Holiday, Fitzgerald mogła zagłębić się nie tylko w słowa, ale także w wewnętrzne znaczenie piosenki i wydobyć głębokie prawdy, które autor tekstu miał cały czas na myśli.”
Czasami, tak jak na albumach “Ella Fitzgerald Sings The Cole Porter Song Book” i “Ella Fitzgerald Sings The Duke Ellington Song Book”, jej nagrania w duecie umieszczane były pomiędzy tymi z big bandami i orkiestrami. Teraz, po raz pierwszy w historii, wszystkie znakomite duety Fitzgerald z fortepianem zostały zebrane na jednym wydawnictwie. Niezależnie od tego, czy jesteś fanem jazzu wokalnego, fortepianu solo czy ogólnie amerykańskiej piosenki popularnej, “The Complete Piano Duets” to niezbędna pozycja w kolekcji, dokumentująca twórczość wspaniałej interpretatorki — to dokument surowy, intymny, emocjonalny…
