“Myślę, że jestem taka sama jako artystka i jako osoba. Muzyka jest moim sposobem wyrazu i postrzegam ją, postrzegam sztukę w ogóle, jako całość, bez podziałów i gatunków.”

Hania Rani pianistka i kompozytorka dzielącą życie między Warszawę, którą uczyniła swoim domem, i Berlin, gdzie studiowała i gdzie często wraca  pracować nad kolejnymi projektami. W instrumentarium jej dzieł znajdziemy smyczki, fortepian, głos, elektronikę.

Współpracowała m.in. z Christianem Löfflerem (projekt „Nest”), Dobrawą Czocher (album „Biała flaga”), Hior Chronik, Kamp!, Igorem Herbutem i Misią Furtak (album „Co przyjdzie?”).  

W ubiegłym roku wydała z projektem tęskno (który współtworzy razem z Joanną Longić) debiutancką płytę „Mi”. Album został uhonorowany w 2018 roku nagrodą im. Grzegorza Ciechowskiego oraz nominacją do Fryderyków w kategorii Debiut Roku. Występowała na wielu prestiżowych scenach Europy, od Filharmonii Narodowej w Warszawie, przez Funkhaus w Berlinie, po The Roundhouse w Londynie oraz na festiwalach m.in. Open’er, Scope, Spring Break, Transatlantyk czy Eurosonic.

Kompozycje na fortepian solo zrodziły się z fascynacji artystki tym instrumentem oraz chęci zinterpretowania na własny sposób jego możliwości dźwiękowych i harmonicznych.

“Hawaii Oslo” to trzeci singiel z jej nadchodzącego albumu, “Esja”, który stanowi pierwszą osobistą deklarację artystyczną.

„Dość ukrywania się za projektami i współpracą z innymi artystami. Po raz pierwszy, w końcu – po prostu ja, taka, jaka jestem”.

Pokój, w którym znajduje się pianino w jej warszawskim mieszkaniu, okazał się doskonałym miejscem pod względem walorów akustycznych i bardzo szybko stał się dla Rani połączeniem warsztatu artystycznego i laboratorium dźwiękowego. To częściowo tam, razem z reżyserem dźwięku Piotrem Wieczorkiem, a częściowo w Reykjaviku, w studiu jej przyjaciela, Bergura Þorissona, została nagrana “Esja” szereg urzekających utworów-impresji. Zmysłowe, wrażliwe, rytmiczne, nastrojowe, wolne, ale harmonijne, urzekające i hipnotyczne, wspólnie projektują poczucie nieograniczonej przestrzeni i czasu.