Premierowy solowy album Hani Rani zatytułowany „Esja” stanowi pierwszą osobistą deklarację artystyczną.
„Dość ukrywania się za projektami i współpracą z innymi artystami. Po raz pierwszy, w końcu – po prostu ja, taka, jaka jestem”.
Pokój, w którym znajduje się pianino w jej warszawskim mieszkaniu, okazał się doskonałym miejscem pod względem walorów akustycznych i bardzo szybko stał się dla Rani połączeniem warsztatu artystycznego i laboratorium dźwiękowego. To częściowo tam, razem z reżyserem dźwięku Piotrem Wieczorkiem, a częściowo w Reykjaviku, w studiu jej przyjaciela, Bergura Þorissona, została nagrana „Esja”: szereg urzekających utworów-impresji, różnorodnych scen przepełnionych zmysłowością i wrażliwością; cykl wyrazistych rytmicznie, a równocześnie nastrojowych; wyzwolonych, ale i harmonijnych, hipnotyzujących i czułych kompozycji.