Powoli kończy się „Sopot Jazz Festival 2012”. Dzisiaj czekają nas ostatnie koncerty, na scenie Zatoki Sztuki zagrają: Nils Wogram oraz Simon Nabatov, Enrico Rava Tribe Quintet oraz Fisz Emade / Tworzywo z gościem Adrianem Mearsem. Start koncertów o godzinie 20:00. Poniżej informację o artystkach.

Nils Wogram – puzon
Simon Nabatov – fortepian

Simon Nabatov i Nils Wogram to duet wyjatkowych osobowości. Dla obu muzyków wszelkie granice stylistyczne, kompozycyjne, bądź muzyczno-techniczne zdają się nie istnieć. Ich wszechstronne wykształcenie daje im możliwość zgłębiania i łączenia różnych stylów muzycznych w unikatowy, nowy gatunek.

Nils Wogram uważany jest za jednego z najbardziej utalentowanych młodych puzonistów na europejskiej scenie jazzowej. Jego płyty autorskie, wydane przez Enja Records otrzymały bardzo dobre recenzje w międzynarodowej prasie za wyjątkowe kompozycje, jak i znakomity przekaz muzyczny.
Występował na międzynarodowych festiwalach jazzowych, takich jak: Jazz Baltica, Varna Summer Festival (Bułgaria), Moers New Jazz Festival, ENJA 25th Anniversary (Nowy Jork) i Dublin Jazz Festival i koncertował w USA, Francji, Szwajcarii, Austrii, Bułgarii, Litwie i Holandii z własnym kwartetem, jak również jako solista z takimi zespołami jak: Jazzkantine, Frank Band, Underkarl, De 8 Baan, Gunter Hampels Next Generation, Simon Nabatov Quartet, Kenny Werner, Arnie Lawrence, Herman Foster, Tomasz Stańko, Gunter Hampel, Nils Landgren, Illinois Jacquet, Michael Formanek, George Garzone czy Brad Schoeppach.

Simon Nabatov jest jednym z najbardziej interesujących pianistów w jazzie i muzyce współczesnej. Simon Nabatov prowadzi własne trio oraz bywał regularnie jako pianista w kwartetach Raya Andersona, Perry’ego Robinsona, Arthura Blythe’a i Mattiasa Schuberta. Nagrywał z wieloma wielkimi muzykami amerykańskimi i europejskimi , takimi jak: Kenny Wheeler, Jane Ira Bloom, Steve Lacy, Klaus König, Daniel Schnyder, Greg Osby, Luis Sclavis, Mark Helias, Tom Rainey i Ed Schuller.
Występował na dużych festiwalach, takich jak : Willisau (Szwajcaria), Saalfelden (Austria), Cork Jazz Festival (Irlandia), Paris Jazz Festival (Francja), Berliner Jazztage (Niemcy) i wielu innych. Trasy koncertowe po całej Europie, USA i Kanadzie. Simon wykladal w Konserwatorium Folkwang w Essen oraz w Remscheid Jazz Academy (Niemcy); od 1998 uczy fortepianu w Jazzschool Luzern (Szwajcaria).

Enrico Rava – trąbka
Gianluca Petrella – puzon
Giovanni Guidi – fortepian
Gabriele Evangelista – kontrabas
Fabrizio Sferra – perkusja

Enrico Rava jest bez wątpienia najbardziej znanym włoskim muzykiem jazzowym na poziomie światowym. Od czasu kiedy w latach sześćdziesiątych szybko uzyskał sławę na scenie międzynarodowej, nieprzerwanie bierze udział w licznych oryginalnych projektach i uważany jest za jednego z najważniejszych trębaczy na scenie europejskiej. Jego indywidualność na poziomie muzycznym, jak i osobistym czynią go trudnym do zdefiniowania. Jest muzykiem działającym poza tradycyjnymi granicami gatunku czy stylu. 
Rozległa dyskografia Ravy zawiera wiele pereł o niemałym znaczeniu artystycznym – a może nawet historycznym, w tym: „Quartet” (ECM 1978), „Rava l’opera Va” (Label Bleu 1993), „Easy Living” (ECM 2004), „Tati” (ECM 2005) oraz „The Words and the Days” (ECM 2007) i najnowsza “New York Days” (ECM 2009).

Oprócz swojej działalności jako lider, Rava współpracował z wieloma znaczącymi muzykami z Włoch , a także z innych krajów Europy i z USA, takimi jak: Franco D’Andrea, Stefano Bollani, Massimo Urbani, Philip Catherine, Lee Konitz, Aldo Romano, Joe Henderson, John Abercrombie, Palle Danielsson, Jon Christensen, Nana Vasconcelos, Miroslav Vitous, Daniel Humair, Michel Petrucciani, Charlie Mariano, Joe Lovano (z którym współprowadził kwartet we wczesnych latach 90-tych), Albert Mangelsdorff, Dino Saluzzi, Richard Gallliano, Martial Solal, Archie Shepp, John Taylor, Paul Motian, Mark Turner, etc
Rava otrzymał „Order Sztuki i Literatury” francuskiego Ministerstwa Kultury, a w roku 2002 odebrał również prestiżową nagrodę „Jazzpar Prize” w Kopenhadze.
W ciągu ostatnich trzech lat Rava zajął czwarte miejsce w kategorii trąbki w plebiscytach przeprowadzanych przez amerykańskie czasopismo „Down Beat” – po Dave Douglasie, Wyntonie Marsalisie i Royu Hargrove.

Obecny jego zespół Tribe składa się z kilku pokoleń muzyków, z których każdy wnosi silną osobowość i głos solowy. Od początku swojej kariery jako lider Rava stosuje technikę ulubioną przez wielu największych artystów jazzowych – okresowe dołączanie do swoich zespołów młodych muzyków, którzy wnoszą do zespołu wlasne pomysły nadajac mu świeższe brzmienie.

Fisz Emade Tworzywo w ciągu ostatnich 7 lat organiczna muzyka Fisza, Emade i ich projektów (Tworzywo) stała się symbolem muzycznego eklektyzmu i artystycznego wysublimowania. Bracia Fisz i Emade wydali osiem różnych płyt („Polepione dźwięki”, „Na wylot”, „F3″, „Wielki Ciężki Słoń”, koncertowa „Tworzywo na Rzywo”, ubiegłoroczny „Piątek 13″, „Heavi Metal” oraz nagrana przez Fisza z DJ Envee „Fru!”), na których Fisz i Emade zmieniali zarówno warsztat jak i instrumentarium. Do tego liczne występy DJ-skie Fisza, w których partnerują mu zależnie od okoliczności Bunio (razem tworzą duet DJ-ski X Boys), Envee lub Emade. W lutym 2008 ukazał się album „Męska Muzyka” firmowany przez rodzinne trio Waglewski Fisz Emade (nagrodzony „Złotą płytą”, pierwszą w karierze braci Waglewskich).

Adrian Mears – puzonista, kompozytor, pedagog.
Pochodzący z Sydney, Adrian Mears urodził się w 1969 roku w Australii. Był tam nominowany na „Najlepszego Australijskiego Puzonistę”, otrzymując nagrody nie tylko za kompozycje, ale również za swój kwintet „Free Spirits”, jako „Najlepszy Zespół Jazzowy 1990”. Po prywatnych studiach w Nowym Jorku u takimi muzyków jak: Robin Eubanks, Steve Turre, Conrad Herwig i Slide Hampton zdecydował się przeprowadzić do Europy, gdzie w krótkim czasie został jednym z najsilniejszych głosów puzonu na scenie europejskiej. Kariera Mearsa wyróżnia się występami i nagraniami m.in. z takimi zespołami i artystami jak: Vienna Art Orchestra, Kenny Wheeler, New Art Orchestra Boba Brookmeyera, Big Band McCoya Tynera, big band NDR z Tim Hagans, Bobby Shew, James Morrison, Don Pullen, Eddie Palmeri, Charlie Mariano, Mark Soskin, Paquito DiRivera, Klaus Doldinger, Jeff Williams, Adam Pierończyk, Joey Calderazzo, Peter O`Mara, Ronnie Burrage, Peter Herbolzheimer, Conexion Latina, George Mraz, Adam Nussbaum, Don Friedman, Carla Bley, Steve Swallow, Dieter Ilg, itd. Ma długą listę nagrań na swoim koncie – 5 płyt CD jako lider, w tym jedna razem z braćmi Scales dla wytwórni Blue Note oraz wydane przez wytwórnie ENJA i TCB Records, 55 płyt jako sideman. Występował na niemieckich festiwalach jazzowych takich jak: Nürnberg Jazz Ost-West, w Berlinie, Burghausen, Moers, St. Ingbert oraz też w Holandii (North Sea), Rosji (Moskwa, Kijów), Polsce, Szwajcarii (Montreux, Zürich Jazz No Jazz), Belgii, Francji, Grecji, Norwegii, Dżakarcie, Kanadzie (Montreal), Australii (Sydney), Chinach (Szanghaj), Bułgarii, Południowej Afryce (Grahamstown & Capetown), itd…
Mears napisał ponad 460 oryginalnych kompozycji oraz komponowal na takie sklady jak: klasyczne zespoły dęte, big bandy, suita na didgeridoo i orkiestrę kameralną z triem jazzowym i zespołem dętym, 60-osobowy chór z zespołem jazzowym, które nagrał i wydał dla swojej własnej wytwórni – MEARS MUSIC. Wyklada jako jako profesor puzonu na niemieckich uniwersytetach muzycznych w Mannheim, Kolonii oraz Akademii Muzycznej w Bazylei (Szwajcaria).