Nina Simone – wielka i tragiczna postać w historii muzyki. Jej pozycja oraz zaangażowanie w sprawy polityczne i społeczne miały wielkie znaczenie kulturowe, a popularna czarnoskóra artystka utożsamiana z czarnymi Amerykanami równie entuzjastycznie była przyjmowana przez białą publiczność. Śpiewała zarówno protest-songi, jak i wielkie standardy jazzu i muzyki rozrywkowej. Kiedy ukazało się nagranie „My Baby Just Cares For Me” sztuka Niny Simone urosła do rangi symbolu, a pogodna piosenka stała się sygnałem wywoławczym dla artystki i jej muzyki. Niezwykle ciekawa kariera wokalistki od wielu lat nie jest już rozpatrywana tylko w kategoriach czysto jazzowych. Zdeklarowana przeciwniczka rasizmu oraz mentor obrony praw obywatelskich amerykańskich Murzynów, stała się dla czarnej społeczności Ameryki bohaterem, a jej piosenki stały się wielkimi pokoleniowymi standardami.
Nina Simone wychowała się w biednej rodzinie amerykańskich Murzynów, którzy hołdując muzycznej tradycji zabiegali raczej o naturalną estradową edukację, niż akademickie wykształcenie. Początkowo (podobnie jak cztery siostry i trzej bracia) uczyła się gry na pianinie i organach pod bacznym okiem ojca, pastora. Na zdolną dziewczynkę uwagę zwróciła Muriel Mazzanowich, hojna fundatorka, która umożliwiła Ninie Simone naukę w Curtis Institute of Music oraz prestiżowej, nowojorskiej Juilliard School Of Music. Nina początkowo (w latach 1950-54) pracowała jako akompaniatorka z lokalnymi piosenkarzami, później sama zaczęła śpiewać i grać na pianinie w klubach Nowego Jorku i Atlantic City. Pierwszy publiczny recital przedstawiła w 1954 roku, w knajpie w Atlantic City. Niemniej autentyczny sukces przyszedł wraz z edycją debiutanckiego albumu oraz wylansowaniem wielkiego przeboju „I Love You Porgy”. Album nagrodzono trofeum Złotej Płyty, a sama Nina Simone stała się popularną i uwielbianą artystką. To wtedy ukuto dla niej przydomek Księżna Soul. W latach sześćdziesiątych sporo koncertowała, by w 1967 roku włączyć się w walkę społeczną i polityczną Ameryki. Kiedy skomponowała „Mississsippi Goddam” utwór – protest przeciwko bestialskiemu zbombardowaniu przez gwardię narodową kościołów w Alabamie, urosła – jako artystka i kobieta – do miana najważniejszej osobowości Afro-Amerykanów. W latach sześćdziesiątych jej pozycja oraz zaangażowanie w sprawy polityczne i społeczne miało znaczenie kultowe oraz symboliczne: czarnoskóra artystka utożsamiana z czarnymi Amerykanami, równie entuzjastycznie była przyjmowana przez białą publiczność. Śpiewała zarówno protest-songi, jak i wielkie standardy jazzu i muzyki rozrywkowej (Ellingtona, Gershwina, Rodgersa i Weila). Uwikłana w politykę, oskarżana przez urząd podatkowy, w 1974 roku zdecydowała się wyemigrować z USA. Na stałe zamieszkała w Paryżu i już w Europie wydała bestsellerowy album „Baltimore”. Sporo koncertowała, ale już tylko po to by utrzymać gasnący blask sławy i popularności.
Niezwykle ciekawa kariery wokalistki nie jest często rozpatrywana w kategoriach muzycznych. Choć to właśnie jej największe sukcesy artystyczne przypadły na erę najbrutalniejszych, rasistowskich zdarzeń w Ameryce. Kiedy ukazało się nagranie „ My Baby Just Cares For Me” sztuka Niny Simone urosła do rangi symbolu, a pogodna piosenka stała się rozpoznawalnym hasłem dla artystki oraz symbolem buntu Afro-Amerykanów.
© Dionizy Piątkowski
autor polskiej Encyklopedii Jazzu
Tracklista:
CD 1:
My Baby Just Cares For Me
See–Line Woman
Mood Indigo
This Year’s Kisses
Sugar In My Bowl
I Love My Baby
If You Knew/Let It Be Me
Don’t Smoke In Bed
Ne Me Quitte Pas
I Put A Spell On You
Feeling Good
I Loves You Porgy
Black Is The Colour Of My True Love’s Hair
Don’t Explain
Strange Fruit
CD 2:
Love Me Or Leave Me
Mississippi Goddam
Take Care Of Business
Work Song
Don’t Let Me Be Misunderstood
Fodder On My Wings
Pirate Jenny
What More Can I Say?
Just Like A Woman
Last Rose Of Summer
The Other Woman
Little Girl Blue
Wild Is The Wind
Lilac Wine
