Raphael Rogiński – niewątpliwie jeden z najbardziej twórczych muzyków w Polsce zmierzy się z twórczością jednego z najważniejszych saksofonistów wszech czasów – John’em Coltrane’m. To niezwykle wydarzenie jest jednym z high-light’ow tego miesiąca – to trzeba zobaczyć na żywo!! Nic prostszego koncert odbędzie się we wtorek 9 lipca 2013 roku na scenia Pardon, To Tu. Start godzina 20:30. Nie może nas tam zabraknąć.
Raphael Rogiński gitarzysta, kompozytor, improwizator, animator kultury i badacz folkloru muzycznego. Urodzony w 1977 roku. Od 13 roku życia gra na gitarze elektrycznej. Wykształcony jazzowo i klasycznie edukację uzupełniał o muzykologię i etnomuzykologię. Od samych początków działalności twórczej, skupiony jest przede wszystkim na improwizacji wynikającej z jazzu i bluesa i na muzyce etnicznej i ludowej. Miks tych dwóch dróg jest wyznacznikiem stylu jego twórczości pod względem kompozytorskim jak i wykonawczym. Głęboko związany z kulturą żydowską, szuka jej miejsca w swojej działalności.
Prymitywna muzyka Ameryki, blues i rock lat 60 to następna znacząca część inspiracji Rogińskiego, która to przefiltrowana daje o sobie znać w zespołach jak i koncertach solo. Dogłębne analizowanie technik gitarowych, klasycznych gitarzystów bluesowych i znajomość instrumentarium lat 50 i 60 jest podstawą jego brzmienia.
Zgłębianie muzyki dawnej zaowocowało projektem “Rogiński gra Bacha”, w którym to muzyka Bacha wykonana jest na gitarach preparowanych. Równolegle muzyk jest zaangażowany w projekty związane ze światową sceną nowego jazzu. Jego kompozycje, improwizacje lub interpretacje często ilustrują wydarzenia artystyczne – filmy dokumentalne i rysunkowe ( np. Man Ray, Viking Elling), performensy (np. J.Kalina,), teatr tradycyjny i multimedialny (min. Lothe Lachmann videoteatr “Poza”, Teatr Stary w Krakowie) oraz słowo( np. Tadeusz Rożewicz, Mieczysław Myśliwski, Mieczysław Abramowicz, Andrzej Stasiuk). Koncertuje głównie w ramach projektów autorskich – występuje solo lub w lub jako lider zespołów.
Grał i współpracował m. in. z: Kazuchisa Uchichashi, Le Quan Ninh, Noel Akchote, Frederic Blondy, Joe Giardullo, Keith Rowe, Axel Dorner, Thomas Lehn, Andrew Sharpley, John Edwards, John Tilbury, Brigit Ulher, Yale Strom, Tim Daisy, Dave Rempis, Mark Tokar, Mark Sanders, Clayton Thomas, Kris Wenders, Peter Jaquemyn, Wacław Zimpel, Emiter, Macio Moretti, DJ Lenar, Daniel Pigoński, Konstanty Usenko, Jarek Bester, Ireneusz Socha, Kadim O.Pavluk, Ryszard Latecki, Rafał Mazur, Piotr Bukowski, Arszyn, Mikołaj Trzaska, Maria Peszek.
John William Coltrane (ur. 23 września 1926 w Hamlet, Karolina Północna, zm. 17 lipca 1967 w Nowym Jorku), jeden z najwybitniejszych i najbardziej znanych jazzowych saksofonistów XX wieku. Studiował w Ornstein School of Music do 1945, kiedy to otrzymał powołanie do jednostki wojskowej stacjonującej na Hawajach. Po zakończeniu służby poświęcił się bez reszty swojej pasji, grając w różnych zespołach (m.in. Jimmy’ego Heatha, Howarda McGhee i Dizzy’ego Gillespiego). Z tym ostatnim w 1949 nagrał swoją pierwszą płytę.
Przez dwa lata był muzykiem w septecie Johnny’ego Hodgesa, a w 1955 został zaproszony do współpracy z kwintetem Milesa Davisa, w którym grając udoskonalił swój warsztat muzyczny. Wkrótce rozpoczął współpracę z Theloniousem Monkiem, a ponowna kooperacja z Milesem zaowocowała nagraniem jednej z najwybitniejszych płyt jazzowych Kind of Blue (1959).
W maju 1960 zadebiutował jego słynny zespół z pianistą McCoy Tynerem oraz perkusistą Elvinem Jonesem, do którego w 1961 dołączył basista Jimmy Garrison. Coltrane należy do prekursorów free jazzu, do kanonu którego należą nagrane przez niego płyty: A Love Supreme i Ascension. Ucieczka w świat narkotyków i alkoholu przyczyniła się do jego przedwczesnej śmierci. 17 lipca 1967 zmarł w Nowym Jorku na raka wątroby.
